Cyprus-Forum.com

[kimon07]

Too bad for you Kimon that a Greek scholar agrees with me...

We know you are not alone GR!

Εστι δίκης οφθαλμός.jpg

[AEKTZIS]

@ Get Real,

Yes, and I find it absolutely hilarious and embarassing on your behalf that you believe the context of Michalidis' use of "Romiosini" to mean the by-then centuries defunct Eastern Roman Empire, you have got to be kidding me.

I mean, at first I thought you were taking the piss, because you felt the need to tediously explain that the Byzantine Empire was Orthodox Christian (as if there is one Greek that does not know that), however, by the last post directed at me I realise you are serious. It seems you GENUINELY think that Michalidis was talking about Romiosini in that context. Put yourself in Michailidis shoes. Let's do this together, I will teach you. Imagine you are Archbishop Kyprianos in 1821. You are a member of the Filiki Etairia, you have sworn by oath to protect Greece and her people, you give allegiance to your country and you are ready to give your life for the cause of Greek freedom. Then, Kucuk Mehmet approaches you and swears to slaughter every Greek in Cyprus, to not leave a soul behind, to hang every Greek from a tree. What would his response be?

His response mentions ROMIOSINI. I find it embarassing that you think his response to Kucuk Mehmet's threats would be a rant about the Eastern Roman Empire. His response is a CLEAR STATEMENT:

Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΝ ΦΥΛΗ ΣΥΝΟΤΖΑΙΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

He is saying "You cannot wipe out every Greek, you can never wipe out Romiosini, you can never wipe out Hellenism, it is protected from above BY GOD". I feel annoyed that I had to go through all this trouble to explain this to you. Most people read this poem and immediately get the context, it seems you consider Michailidis' approach was to send Kyprianos on a nonsensical rant about medieval empire. Wrong.

Since we are on the subject of Micahilidis and his poetry, here is one of my personal favourites:

Η Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική

Άνου, καρδιά μου, κ̌ι άννοιξε κ̌ι αρχίνα νεκαλιώντα,
παραπονήθου σιανά κ̌ι αλαφροτραουδώντα,
τους λας τους κακολοητάς που σε κακολοούσιν,
που σε μισούν κ̌αι δεν εχουν αμμάδια να σε δούσιν,
απόχουν την συναφοράν κ̌αι την περιλοήν σου, 5
πως γνήχ̌ιον δεν είσαι κ̌ι εσού παιδίν ‘που την φυλήν σου.

Ας έρτει όποιος ποτολμά να με κακολοήσει,
αν έχ̌ει ‘μμάδια να με δει κ̌αι φτια να μ’ αδροικήσει.
Είμαι πουλλίν κουτσόφτερον με ήμισην γαλάτην,
μά ‘παν πολλά για λλόου μου κ̌ι έχω καρδιάν γεμάτην. 10
Νά ‘τουν που νά ‘μουν δράκ̌αινα, δράκ̌αιν’ αντρειωμένη,
ηθεννά ρίψω μιαν φωνήν, φωνήν δρακοντεμένην,
να πουμπουρίσουν τα βουνά, να συγκλειστούν οι τόποι,
ν’ ακούσει κ̌ι η Ανατολή ν’ ακούσει κ̌ι η Ευρώπη.

Εβάρεσεν η τύχη μου να με κακολοούσιν, 15
ας πούσιν να χορτάσουσιν κ̌αι να ποστομωθούσιν.
Δεν είμαι Χάρος να βαρτώ, για να τους ποθεώσω,
μήτε Θεός το στόμαν τους να πω να το πουμώσω.
Είμαι μια σκλάβ’ ασκλάβωτη, μια σκλάβα σκλαβωμένη,
είμαι μια σκλάβ’ απόσπαστη, μια σκλάβα ποσπασμένη, 20
που δκ̌ιάβηκα μαύρην σκλαβιάν σε τόσα ξένα χέρια,
που λάμναν την καρδούλλαν μου με δίστομα μαχαίρια.

Ήμουν σε μιαν κακ̌ήν σκλαβιάν πολλά τυραννισμένη,
ήμουν σε μαύρην φυλακήν, μαύρην σκοτεινιασμένην.
κ̌αι μια Βασίλισσα παλιά, δρακούνα ξακουσμένη, 25
που κάθεται περήφανα στην δύσην θρονιασμένη,
εδιάλλαξεν τούντες μερκές κ̌ι εγλυκοσύντυσέν μου
κ̌ι εκρόννοιξεν την πόρταν μου κ̌ι εχαμογέλασέν μου.
κ̌ι αντάν την είδα έμεινα πάνω της δικλημένη,
κ̌ι επείσκασέν με που το δειν, πως ήμουν λυπημένη. 30

Έγειρεν κ̌ι εποκούμπησεν πάνω στον παραστάτην,
μ' έναν στασίδιν πο' 'μοιαζεν περαστικόν διαβάτην.
Άννοιξα στόμαν να της πω όσα κακά μου κάμαν,
άννοιξα στόμα να της πω μα πήρεν με το κλάμα.
Άννοιξεν την συναφοράν της μάνας μου μιτά μου, 35
κ̌ι ένωσα πως ελάκτισεν π' αππέσσω η καρκ̌ιά μου.

- «Βασίλισσά μου ξακουστή, απού 'σαι μια θεότης,
που κάθεσαι στην θάλασσαν κ̌αι πελλετάς την ξέρην,
απού κρατείς το χ̌ιόβαρον με το δεξ'ιόν σου χ̌έριν,
κ̌αι χ̌ιοβαρκάζεις τες φυλές κ̌αι κάμμεις δίκ̌ιαν κρίσην 40
απού θωρείς τα γένουνται π' ανατολήν ως δύσην,
κ̌ι απού θωρείς τα γένουνται από βορκάν ως νότον,
απού 'σαι κοσμογύριστη κ̌αι πολλοδκιαβασμένη,
κ̌ι απού του κόσμον την ξεβκάν είσαι ξησκολισμένη,
ξέρεις κ̌ι εμέν' την μάναν μου, κ̌αι ξέρεις την γενιάν μου 45
αγκάθκ̌ια τα μισίδκ̌ια μου κ̌αι 'δε την στυντυχ̌ιάν μου.

Κ̌ι αν είσαι πλάσμαν του Θεού κ̌ι έχ̌εις καρκιάν πλασμάτου
κ̌ι αν είσαι πλάσμαν σπλαχνικόν πόν' σπλαχνικ̌' η καρκιά του
αχ! 'δε με κ̌αι λυπήθου με, 'δε με κ̌αι κάμε κρίσην,
'δε με κ̌αι πε το δίκ̌ιον μου π' ανατολήν ως δύσην. 50
Τόσους κ̌αιρούς 'ποχωρισμόν ποιος άλλος να βαστάξει;
Κ̌αι μια μέρα να μεν δκιαβεί χωρίς ν' αναστενάξει;
Βασίλισσά μου ξακουστή, πολλόξερη του κόσμου,
απού 'ρτες σαν παρηορκά κ̌ι εστάθηκες ομπρός μου,
που μ' άνοιξες την πόρταν μου, κ̌αι 'πό 'χ̌εις τ' αννοικτάριν 55
από 'χ̌εις κοφτερόν σπαθίν κ̌αι στιβαρόν κοντάριν,
απού θωρεί βαθκιά, ψηλά κ̌αι μακρυά το δειν σου,
κ̌ι εν πόλα σέλα ξακουστόν κ̌ι ακούεται το πειν σου,
από 'χ̌εις στην μασχάλην σου το βένετον δεφτέριν,
που γράφονται τα σόζυα που το δεξιόν σου χέριν, 60
δώσ' με κ̌ι εμέν' της μάνας μου να με σφιχταγγαλιάσει,
για να χαρεί τούτ' η καρκιά, ν' ανοίξει, να γελάσει.

Δώσ' με να μπω στ' αγκάλια της να πάρω το φιλίν της
να σβύσω 'γιω την δίψαν μου κ̌αι κ̌είνη την δικήν της.
Για κόψε μου τον άλυσον να φκω να παρ' αέραν, 65
κ̌ι άννοιξε το δεφτέριν σου κ̌αι γράψε την ημέραν.
Για πιάσ' με στην μασκάλην σου κ̌αι κάμ' ό,τι μπορήσεις,
μεν με βαδώσεις κ̌αι να πας σαν ήμουν να μ' αφήσεις.

[kimon07]

@ Get Real,

Yes, and I find it absolutely hilarious and embarassing on your behalf that you believe the context of Michalidis' use of "Romiosini" to mean the by-then centuries defunct Eastern Roman Empire, you have got to be kidding me.

I mean, at first I thought you were taking the piss, because you felt the need to tediously explain that the Byzantine Empire was Orthodox Christian (as if there is one Greek that does not know that), however, by the last post directed at me I realise you are serious. It seems you GENUINELY think that Michalidis was talking about Romiosini in that context. Put yourself in Michailidis shoes. Let's do this together, I will teach you. Imagine you are Archbishop Kyprianos in 1821. You are a member of the Filiki Etairia, you have sworn by oath to protect Greece and her people, you give allegiance to your country and you are ready to give your life for the cause of Greek freedom. Then, Kucuk Mehmet approaches you and swears to slaughter every Greek in Cyprus, to not leave a soul behind, to hang every Greek from a tree. What would his response be?

His response mentions ROMIOSINI. I find it embarassing that you think his response to Kucuk Mehmet's threats would be a rant about the Eastern Roman Empire. His response is a CLEAR STATEMENT:

Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΝ ΦΥΛΗ ΣΥΝΟΤΖΑΙΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

He is saying "You cannot wipe out every Greek, you can never wipe out Romiosini, you can never wipe out Hellenism, it is protected from above BY GOD". I feel annoyed that I had to go through all this trouble to explain this to you. Most people read this poem and immediately get the context, it seems you consider Michailidis' approach was to send Kyprianos on a nonsensical rant about medieval empire. Wrong.

Since we are on the subject of Micahilidis and his poetry, here is one of my personal favourites:

Η Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική

Άνου, καρδιά μου, κ̌ι άννοιξε κ̌ι αρχίνα νεκαλιώντα,
παραπονήθου σιανά κ̌ι αλαφροτραουδώντα,
τους λας τους κακολοητάς που σε κακολοούσιν,
που σε μισούν κ̌αι δεν εχουν αμμάδια να σε δούσιν,
απόχουν την συναφοράν κ̌αι την περιλοήν σου, 5
πως γνήχ̌ιον δεν είσαι κ̌ι εσού παιδίν ‘που την φυλήν σου.

Ας έρτει όποιος ποτολμά να με κακολοήσει,
αν έχ̌ει ‘μμάδια να με δει κ̌αι φτια να μ’ αδροικήσει.
Είμαι πουλλίν κουτσόφτερον με ήμισην γαλάτην,
μά ‘παν πολλά για λλόου μου κ̌ι έχω καρδιάν γεμάτην. 10
Νά ‘τουν που νά ‘μουν δράκ̌αινα, δράκ̌αιν’ αντρειωμένη,
ηθεννά ρίψω μιαν φωνήν, φωνήν δρακοντεμένην,
να πουμπουρίσουν τα βουνά, να συγκλειστούν οι τόποι,
ν’ ακούσει κ̌ι η Ανατολή ν’ ακούσει κ̌ι η Ευρώπη.

Εβάρεσεν η τύχη μου να με κακολοούσιν, 15
ας πούσιν να χορτάσουσιν κ̌αι να ποστομωθούσιν.
Δεν είμαι Χάρος να βαρτώ, για να τους ποθεώσω,
μήτε Θεός το στόμαν τους να πω να το πουμώσω.
Είμαι μια σκλάβ’ ασκλάβωτη, μια σκλάβα σκλαβωμένη,
είμαι μια σκλάβ’ απόσπαστη, μια σκλάβα ποσπασμένη, 20
που δκ̌ιάβηκα μαύρην σκλαβιάν σε τόσα ξένα χέρια,
που λάμναν την καρδούλλαν μου με δίστομα μαχαίρια.

Ήμουν σε μιαν κακ̌ήν σκλαβιάν πολλά τυραννισμένη,
ήμουν σε μαύρην φυλακήν, μαύρην σκοτεινιασμένην.
κ̌αι μια Βασίλισσα παλιά, δρακούνα ξακουσμένη, 25
που κάθεται περήφανα στην δύσην θρονιασμένη,
εδιάλλαξεν τούντες μερκές κ̌ι εγλυκοσύντυσέν μου
κ̌ι εκρόννοιξεν την πόρταν μου κ̌ι εχαμογέλασέν μου.
κ̌ι αντάν την είδα έμεινα πάνω της δικλημένη,
κ̌ι επείσκασέν με που το δειν, πως ήμουν λυπημένη. 30

Έγειρεν κ̌ι εποκούμπησεν πάνω στον παραστάτην,
μ' έναν στασίδιν πο' 'μοιαζεν περαστικόν διαβάτην.
Άννοιξα στόμαν να της πω όσα κακά μου κάμαν,
άννοιξα στόμα να της πω μα πήρεν με το κλάμα.
Άννοιξεν την συναφοράν της μάνας μου μιτά μου, 35
κ̌ι ένωσα πως ελάκτισεν π' αππέσσω η καρκ̌ιά μου.

- «Βασίλισσά μου ξακουστή, απού 'σαι μια θεότης,
που κάθεσαι στην θάλασσαν κ̌αι πελλετάς την ξέρην,
απού κρατείς το χ̌ιόβαρον με το δεξ'ιόν σου χ̌έριν,
κ̌αι χ̌ιοβαρκάζεις τες φυλές κ̌αι κάμμεις δίκ̌ιαν κρίσην 40
απού θωρείς τα γένουνται π' ανατολήν ως δύσην,
κ̌ι απού θωρείς τα γένουνται από βορκάν ως νότον,
απού 'σαι κοσμογύριστη κ̌αι πολλοδκιαβασμένη,
κ̌ι απού του κόσμον την ξεβκάν είσαι ξησκολισμένη,
ξέρεις κ̌ι εμέν' την μάναν μου, κ̌αι ξέρεις την γενιάν μου 45
αγκάθκ̌ια τα μισίδκ̌ια μου κ̌αι 'δε την στυντυχ̌ιάν μου.

Κ̌ι αν είσαι πλάσμαν του Θεού κ̌ι έχ̌εις καρκιάν πλασμάτου
κ̌ι αν είσαι πλάσμαν σπλαχνικόν πόν' σπλαχνικ̌' η καρκιά του
αχ! 'δε με κ̌αι λυπήθου με, 'δε με κ̌αι κάμε κρίσην,
'δε με κ̌αι πε το δίκ̌ιον μου π' ανατολήν ως δύσην. 50
Τόσους κ̌αιρούς 'ποχωρισμόν ποιος άλλος να βαστάξει;
Κ̌αι μια μέρα να μεν δκιαβεί χωρίς ν' αναστενάξει;
Βασίλισσά μου ξακουστή, πολλόξερη του κόσμου,
απού 'ρτες σαν παρηορκά κ̌ι εστάθηκες ομπρός μου,
που μ' άνοιξες την πόρταν μου, κ̌αι 'πό 'χ̌εις τ' αννοικτάριν 55
από 'χ̌εις κοφτερόν σπαθίν κ̌αι στιβαρόν κοντάριν,
απού θωρεί βαθκιά, ψηλά κ̌αι μακρυά το δειν σου,
κ̌ι εν πόλα σέλα ξακουστόν κ̌ι ακούεται το πειν σου,
από 'χ̌εις στην μασχάλην σου το βένετον δεφτέριν,
που γράφονται τα σόζυα που το δεξιόν σου χέριν, 60
δώσ' με κ̌ι εμέν' της μάνας μου να με σφιχταγγαλιάσει,
για να χαρεί τούτ' η καρκιά, ν' ανοίξει, να γελάσει.

Δώσ' με να μπω στ' αγκάλια της να πάρω το φιλίν της
να σβύσω 'γιω την δίψαν μου κ̌αι κ̌είνη την δικήν της.
Για κόψε μου τον άλυσον να φκω να παρ' αέραν, 65
κ̌ι άννοιξε το δεφτέριν σου κ̌αι γράψε την ημέραν.
Για πιάσ' με στην μασκάλην σου κ̌αι κάμ' ό,τι μπορήσεις,
μεν με βαδώσεις κ̌αι να πας σαν ήμουν να μ' αφήσεις.

Η Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική

You think he means the British or people like GR? probably both Eh?

[kimon07]

Here is the one I like second best after the "1821":

Demetris Lipertis "KARTEROUMEN"

Καρτερούμεν μέραν νύχταν, να φυσήσει ένας αέρας
σ' τούντον τόπον πόν' καμένος τζι εν θωρεί ποττέ δροσιάν,
για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της μέρας,
πον' να φέρει στον καθέναν τζαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν.
Την Μανούλλαν μας για πάντα μιτσιοί μιάλοι καρτερούμεν
για να μας σφιχταγγαλιάσει τζαι να νεκραναστηθούμεν.

Η ζωή μας εν για τζείνην τζαι ζωή μας τζείνη ένι
τζαι πως τρώμεν δίχα τζείνης τζι είμαστιν βασταεροί
εν γιατί με τ' όνομάν της είμαστιν ποσκολισμένοι
πον' το βκάλλουν που τον νουν μας μήτε χρόνια με τζαιροί
ξυπνητοί τζαι τζοιμισμένοι εν για τζείνην η καρτκιά μας
που διπλοφακκά για να ρτει τζαι να μείνει δα κοντά μας.

Τα λαμπρά μας ούλλον τζι άφτουν τζι οι καμοί μας εν σιούσιν,
εν' συμπούρκισμαν φουρτούνας των τζυμάτων του γιαλού
ετσ' οι λας εν' που παθθαίνουν όντας ξένοι τζυβερνούνσιν
έχουν μέσα τους φουρτούναν τζι αν τους έχουν προς καλού
τζι όσον τούτοι τζι αν καρδκιούνται που την Μάναν χωρισένοι
η αγάπη τους περίτου γίνεται δρακοντεμένη.

Πκοιος αντίκοψεν ποττέ του, τον αέρα για το τζύμμαν
τζι έκαμεν το για να αλλάξει φυσικόν τζαι να σταθεί;
Ομπροστά στον Πλάστην ούλλοι εν είμαστιν παρά φτύμμαν,
εν' αβόλετον ο νόμος ο δικός Του να χαθεί
τζαι για τούτον μιτσιοί μιάλοι για την Μάναν λαχταρούσιν
εν' η γέννα, εν' το γάλαν, εν' τα χνώτα που τραβούσιν.

Είντα γάλαν ήταν τότες τζείντο γάλαν που βυζάσαν
ας αμπλέψουν να το δούσιν, είμαστιν ούλλοι εμείς.

Αν περνούσιν μαύρα χρόνια σγοιαν τζαι τζείνα που περάσαν
'Πο μας ένας έντζε βκαίνει που την στράταν της τιμής

Μητ' επλάστρηκεν ποττέ του, τζι αν πλαστεί τζι ανοίξει στόμαν

νεκρόν εν να τον ξεράσει τζαι του τάφου του το χώμαν.

[Get Real!]

Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΝ ΦΥΛΗ ΣΥΝΟΤΖΑΙΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

He is saying "You cannot wipe out every Greek, you can never wipe out Romiosini, you can never wipe out Hellenism, it is protected from above BY GOD".

No, he is not saying that at all!

To understand what the poet was saying you need to have an historical understanding of the times he was living in.

During his lifetime, the Ottoman Empire had reached its pinnacle and the smaller European states had to put their differences aside (with great difficulty) to fight the common enemy.

The poet’s dilemma was the struggle of the “Romious” (Orthodox Christians) against the seemingly unstoppable Ottoman Muslims who were conquering and spreading like wildfire.

During those days there was no concept of “Greece” as she didn’t even exist until about the 1830s so what connected these people together including our poet, was their religious and perhaps social affiliations/origins from the Eastern Roman Empire.

[Get Real!]

Imagine you are Archbishop Kyprianos in 1821. You are a member of the Filiki Etairia, you have sworn by oath to protect Greece and her people, you give allegiance to your country and you are ready to give your life for the cause of Greek freedom.

Who is writing up all this shit anyway? So far we have a “Cypriot General” rushing off to save an imaginary Greece and now we have the Archbishop of Cyprus swearing allegiance to a bunch of Balkan gypsies while not giving a shit about his own enslaved country!

But the truth of the matter is that in the early 1800s, 99.99% of the Cypriot population couldn’t even point to Greece on a map for two major reasons:

1. Greece did not exist on anybody’s map!
2. Cypriots were too illiterate to read maps even if they could find one!



The poor Cypriots had their own problems (Ottoman occupation) to deal with let alone worry about an imaginary Greece!

Seriously guys, some of you need to get OFF the Golden Dawn’s websites and quit reading their comic books!

[kimon07]

Imagine you are Archbishop Kyprianos in 1821. You are a member of the Filiki Etairia, you have sworn by oath to protect Greece and her people, you give allegiance to your country and you are ready to give your life for the cause of Greek freedom.

Who is writing up all this shit anyway? So far we have a “Cypriot General” rushing off to save an imaginary Greece and now we have the Archbishop of Cyprus swearing allegiance to a bunch of Balkan gypsies while not giving a shit about his own enslaved country!

But the truth of the matter is that in the early 1800s, 99.99% of the Cypriot population couldn’t even point to Greece on a map for two major reasons:

1. Greece did not exist on anybody’s map!
2. Cypriots were too illiterate to read maps even if they could find one!



The poor Cypriots had their own problems (Ottoman occupation) to deal with let alone worry about an imaginary Greece!

Seriously guys, some of you need to get OFF the Golden Dawn’s websites and quit reading their comic books!

"Blessed are the poor in spirit (idiots/stupid/morons/ignorant) for theirs is the kingdom of heaven"

[yialousa1971]

Tomorrow is the anniversary of one of the many massacres of the Turks against Cypriots.

During the Greek War of Independence in 1821, the Ottoman authorities feared that Greek Cypriots would rebel again. Archbishop Kyprianos, a powerful leader who worked to improve the education of Greek Cypriot children, was accused of plotting against the government. Kyprianos, his bishops, and hundreds of priests and important laymen were arrested and summarily hanged or decapitated on July 9, 1821.

The Turks are the Problem of Cyprus.

[kimon07]

Tomorrow is the anniversary of one of the many massacres of the Turks against Cypriots.

During the Greek War of Independence in 1821, the Ottoman authorities feared that Greek Cypriots would rebel again. Archbishop Kyprianos, a powerful leader who worked to improve the education of Greek Cypriot children, was accused of plotting against the government. Kyprianos, his bishops, and hundreds of priests and important laymen were arrested and summarily hanged or decapitated on July 9, 1821.

In total more than 2000 Greek Cypriots were executed.