Cyprus-Forum.com

[boulio]

article today in the phileleftheros:

people will not be limited simply to judge us only. What is required is action salvation, now, without further delay. What would help address the subsequent crisis when we fail? The people have a memory and do not forget what happened nor xegrafei favorite places and ancestral homes.
Clear legal ruling of 1985 in reference to the President in the House (resolution and decision jointly promoted and DISYtote AKEL) on the competence and the solution of the Cyprus problem, "We take judicial knowledge that, as agreed between the late President of Cyprus Archbishop Makarios and Turkish Cypriot leader Rauf Denktash, on 12 February 1977 between the President of Cyprus Spyros Kyprianou and Mr. Denktash, on 19 May 1979, the Cyprus problem will involve the federal structure of the Republic. "No reference to zonal bi-communal federation

Code: Select all



Η δική μας στάση στο Κυπριακό

Του Ανδρέα Αγγελίδη
ΓΝΩΜΗ
Η ΠΟΡΕΙΑδιαφαίνεται πλέον ξεκάθαρη και είναι αδιέξοδη. Αποτελεί ουσιαστικά ένα ακροζύγισμα, για 37 χρόνια, που θα έπρεπε να μας είχε διδάξει ότι πρέπει επιτέλους να υπερβούμε τη χαοτικότητα των κινήτρων των ξένων φίλων και μη, κατά που δίδαξαν οι κ.κ. Ντε Σότο, Χάνεϊ και Ντάουνερ και να στραφούμε αποφασιστικά σε μια πορεία λύσης σύμφωνη μόνο στις αρχές και αξίες του διεθνούς και πιο ειδικά του ευρωπαϊκού δικαίου.
Πρέπει να κινηθούμε άμεσα, γιατί ήδη οι προτάσεις της πλευράς μας, η αόριστη και επιδεχόμενη διαφορετική ερμηνεία βάση συζήτησης, η κοινή δήλωση της 23/5/2008 για τον συνεταιρισμό μεταξύ δύο συνιστώντων πλευρών (λέγε παρθενογένεση), οι περί την περιουσία προτάσεις του προέδρου Χριστόφια και η εκ περιτροπής προεδρία, με τη σταθμισμένη ψήφο και τους 50.000 εποίκους, δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας για μια βιώσιμη, λειτουργική και, ακόμη περισσότερο, δίκαιη λύση. Αντίθετα, επιτρέπουν νέους ελιγμούς στον κ. Ερντογάν, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές στη χώρα του τον προσεχή Ιούνιο. Οπότε θα μπορεί να εμφανιστεί ως ο αρχηγός μιας χώρας ισχυρής που επιδιώκει όμως μηδενικές διαφορές με τις γειτονικές χώρες και έτσι να μας εκπλήξει, αποδεχόμενος όλες τις μέχρι τώρα επικίνδυνες παραχωρήσεις μας. Ο λόγος αυτής της τραγικότητας δεν είναι μόνο η διπλωματική δεινότητα ή η στρατιωτική υπεροχή της Τουρκίας ή η ενίσχυσή της από τους δικούς της συμμάχους.
Συντρέχει και η δική μας βαριά ευθύνη. Εμείς πρέπει, με αφορμή την αλαζονικά αμετακίνητη στάση και μεθοδευμένη από χρόνια τουρκική βουλιμία, να δηλώσουμε κατηγορηματικά στην Τουρκία (και στις προτάσεις της) ότι αποβλέπουν σε μια κατ’ όνομα μόνο ομοσπονδία γιατί στην ουσία επιζητεί μια ρατσιστική λύση, επικαλούμενη την αοριστία της έννοιας διζωνική-δικοινοτική.
Ο λαός δεν θα περιοριστεί απλώς στο να μας κρίνει μόνο. Εκείνο που απαιτεί είναι δράση σωτηρίας, τώρα, χωρίς άλλη καθυστέρηση. Σε τι θα βοηθήσει τον τόπο η εκ των υστέρων κρίση όταν αποτύχουμε; Ο λαός έχει μνήμη και δεν ξεχνά τα όσα διαδραματίστηκαν, αλλά ούτε ξεγράφει τόπους αγαπημένους και πατρογονικές εστίες.
Σαφής η δεσμευτική δικαστική απόφαση του 1985 στην παραπομπή Προέδρου κατά της Βουλής (ψήφισμα και απόφαση που προώθησε από κοινού ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥτότε) για την αρμοδιότητα και τη λύση του Κυπριακού: «Λαμβάνουμε δικαστική γνώση ότι όπως συμφωνήθηκε μεταξύ του εκλιπόντος προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, στις 12 Φεβρουαρίου 1977, και μεταξύ του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρου Κυπριανού και του κ. Ραούφ Ντενκτάς, στις 19 Μαΐου 1979, η λύση του κυπριακού προβλήματος θα συνεπάγεται ομοσπονδιακή δομή της Κυπριακής Δημοκρατίας». Καμία αναφορά σε διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Ας ανατρέψουμε λοιπόν αυτό το πεδίο δράσης της Τουρκίας, αποσύροντας όσες παραχωρήσεις έγιναν ήδη και ας οριοθετήσουμε μια νέα πορεία ανάδειξης της διαχρονικής ευθύνης της Τουρκίας ώστε να γίνει αντιληπτό ότι δεν είμεθα έτοιμοι να υποστούμε ό,τι επιθυμούν να μας επιβάλουν. Τότε θα υποχρεωθούν, φίλοι και εχθροί, να μας σεβαστούν.
Είναι προφανές πως η Τουρκία δεν δικαιούται να καθορίζει την τύχη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε δικαιούται να είναι, σε βάρος της Κύπρου και του λαού της, κατοχική δύναμη. Ο στρατός και οι έποικοι που μετέφερε μεθοδευμένα η Τουρκία χάριν δικών της συμφερόντων είναι ξένο σώμα ακόμη και έναντι των ίδιων των Τουρκοκυπρίων. Είναι παρανομία και αιτία μη επίλυσης που πρέπει να εκλείψει γιατί το επιβάλλει το διεθνές δίκαιο και γιατί το απαιτούμε δικαιωματικά.
* Ο Ανδρέας Σ. Αγγελίδης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ.