Bananiot wrote:For Greek readers, a beautiful piece written by Nikos Dimou last JulyΠατριδολάτρης αντιεθνικιστής...
…έτσι θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου. Ερωτευμένος με την πατρίδα μου αλλά ριζικά αντίθετος με την ιδέα του «Έθνους».
Ξέρω ότι πολλοί επιπόλαια ή σκόπιμα μπερδεύουν αυτές τις δύο έννοιες. Όμως απέχουν χιλιόμετρα.
Πατρίδα είναι ο προσωπικός εσωτερικός και εξωτερικός μου χώρος. Ο τόπος που γεννήθηκα, η παιδική μου ηλικία, η γλώσσα μέσα στην οποία μεγάλωσα. Η παράδοση, οι αναμνήσεις, οι φίλοι. Το οικείο και το συγκεκριμένο.
Το έθνος (κι ακόμα περισσότερο το «έθνος-κράτος») είναι μία υπεριστορική αφηρημένη ιδέα – μία «φαντασιακή κοινότητα» (Andersen), ένα μεταφυσικό μόρφωμα που διακρίνεται από την συσπείρωση κατά των εχθρών του (αναγκαίοι) και την αίσθηση υπεροχής. Αριστοκράτες των λαών, Μεγάλη Ιδέα, κλπ.
Όποιος αγαπάει την πατρίδα του, αποδέχεται και τις πατρίδες των άλλων – ο εθνικιστής όμως τις αρνείται. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι και ο Τούρκος έχει πατρίδα.
Σε ένα έθνος χωράνε πολλές πατρίδες (σκεφθείτε: ΗΠΑ, Ελβετία) αλλά σε μία πατρίδα κανένα έθνος. Γιατί το αφηρημένο εξατμίζεται μπροστά στο συγκεκριμένο.
Οι πατρίδες υπήρχαν πάντα. Τα έθνη εφευρέθηκαν στο τέλος του 18ου αιώνα. (Μερικοί είπαν: για να μην πληρώνουν οι βασιλιάδες και τα κράτη μισθοφόρους… Μέχρι τότε κανείς δεν πολεμούσε «για την πατρίδα και την σημαία» - αλλά για τον άρχοντα ή/και το χρήμα του).
It all sounds nice and peaceful but unfortunately REAL patriotism (the kind needed to shed your blood for your country if you have to) is borne out of “ethnos” and not “homeland”!
If all citizens were just the homeland type they’d all be like you, ready to enter into ridiculous political arrangements with the enemy until they’re totally extinct!
For a man who specializes in Biology (the science of life/existence) you seem to have missed the very essence of what you’ve been teaching all these years!