Daily news paper Kibris writer interview translated to English .
at first page you can find Translated one and at seconed page original one which is published at Kibris .Seconed part will be later on .
Hasan Hasturer
In a true sense we never had a ‘Unity of Objective’.
[These are my] responses to the questions asked by ‘Alithia’ concerning the events of 20 July 1974.
What do the events of 20th July 1974 mean to the Turkish Cypriots.
The response to this is both easy and difficult.
In spite of the ‘Ceremonies’, it is worth studying the 20th July Jubilations.
What was lived until 1974 had seriously damaged the trust Turkish Cypriots had for the Greek Cypriots. Until 1974, there was present – among Turkish Cypriots fear of the Greek Cypriots.. 20th July [the events of] was the ending of this fear and was the day when Turkish Cypriots gained a ‘stronger hand’ against the Greek Cypriots.
Apart from not having a joint political aim [on the contrary] very differing political aims had rendered military power important.
By the arrival of the Turkish Army in Cyprus on the 20th July they gained the military strength they could never have achieved by normal means.
Common language and understanding is one of the ‘Cyprus Problems’. We call the 20th July a ‘peace operation’. They call it ‘invasion’.
We call it TRNC/KKTC, they call it ‘illegal state’. We could provide more examples. Because of these differing expressions there are ‘risks’ involved when making ‘joint statements’.
Bearing this in mind, as the author of these lines I am taking the risk of responding to Costa Constantinou of the ‘Alithia’ [newspaper].in English.
[He] e-mailed the questions.
He stated that my response could be in Turkish. I did e-mail my responses back to him in Turkish. My thoughts were published in a ‘full page’. Today, I am trying to get a Turkish translation of what was printed in Greek.
My intentions are to share with readers these statements and presentations. This way I am able to correct errors – which may have crept in due to errors in translation.
The case may be the full text may not be published. What might be left out may be important to what I am conveying to the readers as a whole. Publication of the full text creates a ‘wholeness’.
Today and tomorrow I will respond to Alithia questions and share them with you in two parts.
Before I get to the Q and A’s I must make a point.
I use the expressions in the questions as they are. So I do not make the same mistakes they do. eg: If I did not use the word ‘invasion’, they should not use it either.
Here is part I of the Questions and Answers:
Question
20th July 1974 is a tragic day for the Greek Cypriots .We are in pain for the loss of our homes and those dear to us. O the other side we have the Turkish Cypriots, who together with the Turkish Officials are celebrating with ‘parades’. So with these in mind what does today mean to the Turkish Cypriot people?
Answer
It is necessary to have a common aim in a true sense in order to share sorrow and share joy.
Even in a worse case scenario, as a person who has always wished to ‘live together’, I have looked back at the past have seen no ‘common aim’ in the true sense.
The existence of the Turkish Cypriots goes back to the days of the conquest of Cyprus in 1571. For 437 years Greek Cypriots and Turkish Cypriots have formed the two ‘main’ groups on this island. For nearly 500 years on, what have we done [together] in order to become the owners and governors of the Island. Or have we been able to put together our political views and struggled to form a common goal? In my view the only serious joint effort was the act of joint opposition to the Catholic Venetian administration during siege of Cyprus.
Apart from examples of good neighbourliness there has been no common aim. The Lefka miners strike is one of the very few exemptions.
Under British rule Greek Cypriots began the fight for union with Greece, therefore beginning the Enosis campaign. Were the Turkish Cypriots to join in with this struggle for Enosis? EOKA was not the fight for independence it was a fight for Enosis.
In those days the leadership did not provide a healthy political aim to the Turkish Cypriot community. So the Turkish Cypriots joined in with the British in the fight against EOKA. 1955 – 1960 brought Turkish and Greek Cypriots face to face in a serious way. In spite of the signatures of Makarios and Dr Kucuk on the agreements that gave life to Cyprus Republic the administration of both communities were full of sworn elements of TMT and EOKA who were none believers in ‘living together’.
The constitutional Cyprus Republic only lived for 3 years.
It is not important from my point of view to apportion blame for the events of December 1963. The fact that the Turkish Cypriot Civil Servants left their duties and settled in narrow ghettos (enclaves) and began the formation of a nucleus of governing system could have been prevented by the numerically superior Greek Cypriots. The foundations of the separation and partition were set on that day.
From 1963 to 1974 it was as if the Greek Cypriot community never bothered to ask the question of ‘whatever is going to happen to this Cyprus problem’.
I am from Kucuk Kaimakli/ Omorphita. In 1963 under the leadership of Nicos Sampson, EOKA attacked our village. As refugees we went to Hamit Mandrez. Our homes burnt and destroyed. Many died, many went missing. In those difficult times we were left to our fate.
In your question you state that the tragedy began on 20 July 1974. But you must not forget that without the events of 15 July 1974 there would have been no 20 July 1974.
I have never accepted that any revenge for pain, sadness, tears can be comparable. But a large number of Turkish Cypriots see 1974 as revenge for 1963. I will re-iterate I am not one with this view.
From the way we lived after the events of 1963 we know very well what our Greek Cypriot brothers have gone through.
A great majority of Turkish Cypriots will till the day a solutions is found and reunification is achieved, will continue to treat 20 July as a day of celebration.
I wish by joint agreements these hurtful commemorative celebrations would be postponed/cancelled.
Question
What do TC’s think of the presence of the Turkish Army in the North of the Island are they ‘peace keepers’ or are they ‘occupying forces’ in their mother country.
Answer
The Turkish Cypriots do not see the presence of the Turkish Army in Cyprus as the same way as the Greek Cypriots do. Turkey came to the Island under the powers bestowed upon as a guarantor power.
The results created by the Turkish Army has pleased the TC pollution in the wider
sense but the presence of the Turkish Army has on occasions caused problems to the civil and democratic way of life. These problematic days are fewer and far between in comparison to the Denktas years. The Turkish Army did not come to Cyprus as the grandchildren of the Ottoman Turks who had given Cyprus to the British in 1878. What bought the Turkish Army was the coup on 15 July under the powers of the guarantor agreement.
With those rights their presence on the Island continues.
At this point I would like to share a few thoughts with you 98% of Turkish Cypriots or even more are keen on the continuation of guarantor powers.
Why?
If after the 15 July coup, Turkey did not intervene Cyprus would have been part of Greece and most likely that the coupist’s who were slaughtering their own people would eventually turn on the Turkish Cypriots. Because of this it was good thing that there were these guarantees.
The guarantees brought disaster to Greek Cypriots.
Greece, one of the guarantors powers organised the coup. The other guarantor, Turkey, intervened militarily. The third guarantor power England, just watched. If I was a Greek Cypriot and looked at the above scenario, I too would appose any guarantors.
The days good word if you wish to be understood, you must talk.
http://www.kibrisgazetesi.com/index.php ... /Ana_sayfa
Hasan Hastürer interview at Alihtia News paper .
6 posts
• Page 1 of 1
Hasan Hastürer interview at Alihtia News paper .
by halil » Thu Jul 24, 2008 7:55 am
- halil
- Main Contributor
- Posts: 8804
- Joined: Fri Mar 09, 2007 2:21 pm
- Location: nicosia
by halil » Thu Jul 24, 2008 7:57 am
http://www.kibrisgazetesi.com/index.php ... /Ana_sayfa
Turkish Version .
i put it here if we made any translating mistake .
Alithia'nın 20 Temmuz 1974'le ilgili sorularını yanıtlarken neler söyledim (1)
20 Temmuz Kıbrıslı Türkler açısından ne mana taşıyor? Bu sorunun yanıtı hem kolay hem de zor.
Törenler yapılsa da Kıbrıslı Türklerin 20 Temmuz coşkusu incelenmeye değerdir. 1974'e kadar yaşananlar Kıbrıslı Türklerin, Kıbrıslı Rumlara güvenini ciddi anlamda yaraladı. 1974'e kadar Kıbrıslı Türkler de Rum korkusu vardı. 20 Temmuz o korkunun bittiği, o güne kadar daha güçlü olan Rum tarafına karşı daha üstün güç elde edildiği gündür.
Ortak siyasi hedef olmaması bir yana çok farklı siyasi hedefler askeri gücü önemli hale getirmişti. Kıbrıs Türk tarafı 20 Temmuz'da Türk askerinin adaya gelişiyle normal koşullarda elde edemeyeceği güç üstünlüğünü elde etmiştir
Ortak dil, ortak tanımlama Kıbrıs'ın sorunlarından biridir. Biz 20 Temmuz'a Barış Harekatı deriz, Rumlar, işgal... Biz KKTC deriz onlar "sahte devlet"... Örnekleri daha da uzatmak olası... Bu farklı tanımlamalar nedeniyle karşılıklı verilen demeçlerin riski var... Bu satırları yazarı olarak bu riski bile bile Güney Kıbrıs'ta yayımlanan Alithia gazetesinden Kosta Kostantinou'nun sorularını yanıtladım.
Soruları elektronik postayla İngilizce dilinde yolladı... Yanıtlarımın Türkçe olabileceğini söylediği için yanıtlarımı Türkçe olarak verip yine elektronik postayla gönderdim. Görüşlerim dün tam sayfa olarak yayımlandı. Rumca olarak yazılanların Türkçe karşılığını tam metin olarak bu gün elde etmeye çalışacağım.
Bu tür demeç ve sunuşlarımı köşemden okurlarla paylaşma ilkem var. Böylece tercümeden kaynaklanan hataları düzeltmiş de oluyorum. Bir de söyleşinin tümü yayımlanmamış olabilir. Yayın dışında kalan bölümler bütünlüklü söylediklerim bakımından önemlidir. Söylediklerimin tümünü yayımlamam bu bakımdan da tamamlayıcı olur.
Alithia gazetesinin sorduğu sorular ve verdiğim yanıtları bugün ve yarın iki bölümde sizlerle paylaşacağım.
Soru ve yanıtlara geçmeden bir vurgu yapayım. Sorularda kullanılan tanımlamaları olduğu gibi kullanıyorum. Böylece onların düştüğü hataya düşmüyorum... Örneğin ben "istila" ifadesi kullanmamışsam tercümede de kullanılmamalıydı...
İşte soru ve yanıtların ilk bölümü:
* * *
SORU: 20 Temmuz 1974 Kıbrıslı Rumlar için trajik bir gündür. İşgalde yitirdiğimiz evlerimiz ve yakınlarımız için acı çekmekteyiz. Öte yanda Kıbrıslı Türkler, Türk yetkililerle birlikte, geçit törenleriyle kutluyor. Dolayısıyla bu günün Kıbrıs Türk toplumu için anlamı nedir?
YANIT: Birlikte üzülüp, birlikte sevinmek için gerçek anlamda kader birliği içinde olmak gerekir.
En kötü senaryo koşullarında bile Kıbrıs'ta süreç içinde en üst ortak değerlerde birlikte yaşamı arzu eden biri olarak geçmişimize baktığım zaman gerçek anlamda kader birliğimiz olmadığını görürüm.
Kıbrıs'ta Kıbrıslı Türk varlığının kökeni 1571'de adanın Osmanlılar tarafından alınması sonrasına uzanır. Dört yüz otuz yedi yıldır bu adada Kıbrıslı Rumlarla, Kıbrıslı Türkler iki büyük çoğunluğu oluşturur. Yaklaşık beş yüz yıllık süre içinde adaya birlikte sahip çıkıp, birlikte yönetme bakımından ne yaptık? Ya da siyasal niteliği olan ortak hedefler koyup birlikte mücadele edebildik mi? Bana göre en ciddi birliktelik Osmanlılar adayı fethederken Ortodoks Kıbrıslı Rumların, Katolik Venedik yönetimine karşı dayanışma içinde oluşudur.
İyi komşuluk örnekleri dışında siyasi boyutu olan kader birliğimiz olmadı. Altmış yıl önceki Lefke Maden Grevi az sayıda istisnadan biridir.
Birlikte hareket edememede ortak siyasi hedef yoksunluğu önemli nedendir.
İngiliz sömürge döneminde Kıbrıslı Rumlar adanın Yunanistan'a bağlanması için ENOSİS mücadelesini başlattı. Kıbrıslı Türkler ENOSİS mücadelesine katkı mı koyacak mı? EOKA bağımsızlık mücadelesi değil, ENOSİS mücadelesi verdi.
O dönemin Kıbrıs Türk liderliği Kıbrıs Türk toplumuna sağlıklı bir siyasi hedef göstermedi, Kıbrıslı Türkler, EOKA'ya karşı adadaki İngiliz askeri birliğinin saflarında yer aldı.
1955-1960 arası Kıbrıslı Türklerle Kıbrıslı Rumları çok daha net karşı karşıya getirdi.
Kıbrıs Cumhuriyeti'ne hayat veren anlaşmalarda Makarios ve Dr. Küçük'ün imzaları olmasına rağmen Kıbrıs Cumhuriyeti'nin ilk yöneticileri her iki toplumda birlikte yaşamaya inanmayan EOKA ve TMT'nin yeminli elemanlarıydı.
Kıbrıs Cumhuriyeti anayasal kimliğiyle sadece üç yıl yaşadı.
1963, Aralık olaylarında kimin suçlu, kimin suçsuz olduğu benim açımdan hiç önemli değil. Kıbrıslı Türklerin, Cumhuriyetteki görevlerini terk edip, getto gibi dar bölgelerde kendi yönetim çekirdeğini kurmasına güçlü olan Kıbrıs Rum tarafı izin vermeyebilirdi. Ayrılığın, Taksim'in temeli o gün atıldı.
1963'ten 1974'e kadar Rum toplumunda "Ne olacak bu Kıbrıs sorunu?" neredeyse hiç sorulmadı.
Ben K. Kaymaklılıyım (Omorphita)... 1963'te Samson öncülüğünde EOKA'cılar köyümüze saldırdı. Mandres'e göçmen gittik. Evlerimiz yakıldı yıkıldı. Çok sayıda insan öldü, kayıp oldu...
O zor dönemde kaderimizle baş başa kaldık.
Sorunuzda trajedi tarihi olarak 20 Temmuz 1974'ü gösterdiniz. Ama unutmayınız ki 15 Temmuz olmasaydı 20 Temmuz olmayacaktı.
Ben hiç bir zaman acının, hüznün, gözyaşının rövanşının benzer olmasını kabul etmem. Ama çok sayıda Kıbrıslı Türk 1974'ü, 1963'ün rövanşı olarak görüyor. Yineliyorum, ben öyle görenlerden değilim.
1963 sonrası yaşadıklarımız nedeniyle 1974 sonrası Kıbrıslı Rum kardeşlerimizin yaşadıklarını çok iyi biliyoruz.
Kıbrıslı Türklerin büyük çoğunluğu çözüm ve birlikte yaşam olana kadar 20 Temmuz'u bayram kabul edecek.
20 Temmuz Kıbrıslı Türkler açısından ne mana taşıyor? Bu sorunun yanıtı hem kolay hem de zor.
Törenler yapılsa da Kıbrıslı Türklerin 20 Temmuz coşkusu incelenmeye değerdir. 1974'e kadar yaşananlar Kıbrıslı Türklerin, Kıbrıslı Rumlara güvenini ciddi anlamda yaraladı. 1974'e kadar Kıbrıslı Türklerde Rum korkusu vardı. 20 Temmuz o korkunun bittiği, o güne kadar daha güçlü olan Rum tarafına karşı daha üstün güç elde edildiği gündür.
Ortak siyasi hedef olmaması bir yana çok farklı siyasi hedefler askeri gücü önemli hale getirmişti. Kıbrıs Türk tarafı 20 Temmuz'da Türk askerinin adaya gelişiyle normal koşullarda elde edemeyeceği güç üstünlüğünü elde etmiştir.
Keşke karşılıklı uzlaşı ile karşılıklı incitici özellik taşıyan yıl dönümü kutlamaları iptal edilse.
SORU: Kıbrıslı Türkler adanın kuzeyindeki Türk askeri varlığıyla ilgili ne düşünüyor. Barışgücü müdürler yoksa anavatanlarında işgalci midirler?
YANIT: Kıbrıslı Türkler, Türk askerinin adadaki varlığını Kıbrıslı Rumlar gibi görmüyor ve tanımlamıyor.
Türkiye adaya garantörlük haklarını kullanarak gelmiştir.
Türk askerinin adada yarattığı sonuç Kıbrıslı Türkleri en genel tanımlamasıyla memnun etmiştir.
Ancak askerin Kuzey Kıbrıs'taki varlığı sivil ve demokratik yaşam bakımından zaman zaman sıkıntı yaratmaktadır. Bu sıkıntı Denktaşlı günlere göre şimdi daha azdır.
Türk askeri 1878'de adayı İngilizlere veren Osmanlı Türklerinin torunları olarak adaya gelmedi. Türk askerinin adaya getiren 15 Temmuz darbesi ve garanti anlaşmasının verdiği haktır. O hak sınırları içinde adadaki varlığı sürüyor.
Bu noktada bazı görüşlerimi sizlerle paylaşmak isterim.
Kıbrıslı Türklerin % 98 hatta fazlası olası bir çözüm modelinde de garantör ülke uygulamasının devamından yanadır. Neden? 15 Temmuz darbesi sonrası Türkiye adaya askeri müdahale yapmamış olsaydı, ada Yunanistan'a bağlanacaktı ve büyük olasılıkla kendi insanının katleden cuntacılar Kıbrıslı Türkleri de katledecekti. Bu nedenle iyi ki garantörlük vardı.
Garantörlük Kıbrıslı Rumlara felaket getirdi.
Bir garantör ülke olarak Yunanistan, darbe yaptı... Öteki garantör ülke Türkiye adaya askeri müdahalede bulundu... Üçüncü garantör ülke İngiltere ise seyretti... Böyle bir tabloya baktığımız zaman ben de Kıbrıslı bir Rum olsam garantörlüğe karşı çıkar, istemezdim.
Günün sözü:
Anlaşılmak isteyen konuşmalı
Turkish Version .
i put it here if we made any translating mistake .
Alithia'nın 20 Temmuz 1974'le ilgili sorularını yanıtlarken neler söyledim (1)
20 Temmuz Kıbrıslı Türkler açısından ne mana taşıyor? Bu sorunun yanıtı hem kolay hem de zor.
Törenler yapılsa da Kıbrıslı Türklerin 20 Temmuz coşkusu incelenmeye değerdir. 1974'e kadar yaşananlar Kıbrıslı Türklerin, Kıbrıslı Rumlara güvenini ciddi anlamda yaraladı. 1974'e kadar Kıbrıslı Türkler de Rum korkusu vardı. 20 Temmuz o korkunun bittiği, o güne kadar daha güçlü olan Rum tarafına karşı daha üstün güç elde edildiği gündür.
Ortak siyasi hedef olmaması bir yana çok farklı siyasi hedefler askeri gücü önemli hale getirmişti. Kıbrıs Türk tarafı 20 Temmuz'da Türk askerinin adaya gelişiyle normal koşullarda elde edemeyeceği güç üstünlüğünü elde etmiştir
Ortak dil, ortak tanımlama Kıbrıs'ın sorunlarından biridir. Biz 20 Temmuz'a Barış Harekatı deriz, Rumlar, işgal... Biz KKTC deriz onlar "sahte devlet"... Örnekleri daha da uzatmak olası... Bu farklı tanımlamalar nedeniyle karşılıklı verilen demeçlerin riski var... Bu satırları yazarı olarak bu riski bile bile Güney Kıbrıs'ta yayımlanan Alithia gazetesinden Kosta Kostantinou'nun sorularını yanıtladım.
Soruları elektronik postayla İngilizce dilinde yolladı... Yanıtlarımın Türkçe olabileceğini söylediği için yanıtlarımı Türkçe olarak verip yine elektronik postayla gönderdim. Görüşlerim dün tam sayfa olarak yayımlandı. Rumca olarak yazılanların Türkçe karşılığını tam metin olarak bu gün elde etmeye çalışacağım.
Bu tür demeç ve sunuşlarımı köşemden okurlarla paylaşma ilkem var. Böylece tercümeden kaynaklanan hataları düzeltmiş de oluyorum. Bir de söyleşinin tümü yayımlanmamış olabilir. Yayın dışında kalan bölümler bütünlüklü söylediklerim bakımından önemlidir. Söylediklerimin tümünü yayımlamam bu bakımdan da tamamlayıcı olur.
Alithia gazetesinin sorduğu sorular ve verdiğim yanıtları bugün ve yarın iki bölümde sizlerle paylaşacağım.
Soru ve yanıtlara geçmeden bir vurgu yapayım. Sorularda kullanılan tanımlamaları olduğu gibi kullanıyorum. Böylece onların düştüğü hataya düşmüyorum... Örneğin ben "istila" ifadesi kullanmamışsam tercümede de kullanılmamalıydı...
İşte soru ve yanıtların ilk bölümü:
* * *
SORU: 20 Temmuz 1974 Kıbrıslı Rumlar için trajik bir gündür. İşgalde yitirdiğimiz evlerimiz ve yakınlarımız için acı çekmekteyiz. Öte yanda Kıbrıslı Türkler, Türk yetkililerle birlikte, geçit törenleriyle kutluyor. Dolayısıyla bu günün Kıbrıs Türk toplumu için anlamı nedir?
YANIT: Birlikte üzülüp, birlikte sevinmek için gerçek anlamda kader birliği içinde olmak gerekir.
En kötü senaryo koşullarında bile Kıbrıs'ta süreç içinde en üst ortak değerlerde birlikte yaşamı arzu eden biri olarak geçmişimize baktığım zaman gerçek anlamda kader birliğimiz olmadığını görürüm.
Kıbrıs'ta Kıbrıslı Türk varlığının kökeni 1571'de adanın Osmanlılar tarafından alınması sonrasına uzanır. Dört yüz otuz yedi yıldır bu adada Kıbrıslı Rumlarla, Kıbrıslı Türkler iki büyük çoğunluğu oluşturur. Yaklaşık beş yüz yıllık süre içinde adaya birlikte sahip çıkıp, birlikte yönetme bakımından ne yaptık? Ya da siyasal niteliği olan ortak hedefler koyup birlikte mücadele edebildik mi? Bana göre en ciddi birliktelik Osmanlılar adayı fethederken Ortodoks Kıbrıslı Rumların, Katolik Venedik yönetimine karşı dayanışma içinde oluşudur.
İyi komşuluk örnekleri dışında siyasi boyutu olan kader birliğimiz olmadı. Altmış yıl önceki Lefke Maden Grevi az sayıda istisnadan biridir.
Birlikte hareket edememede ortak siyasi hedef yoksunluğu önemli nedendir.
İngiliz sömürge döneminde Kıbrıslı Rumlar adanın Yunanistan'a bağlanması için ENOSİS mücadelesini başlattı. Kıbrıslı Türkler ENOSİS mücadelesine katkı mı koyacak mı? EOKA bağımsızlık mücadelesi değil, ENOSİS mücadelesi verdi.
O dönemin Kıbrıs Türk liderliği Kıbrıs Türk toplumuna sağlıklı bir siyasi hedef göstermedi, Kıbrıslı Türkler, EOKA'ya karşı adadaki İngiliz askeri birliğinin saflarında yer aldı.
1955-1960 arası Kıbrıslı Türklerle Kıbrıslı Rumları çok daha net karşı karşıya getirdi.
Kıbrıs Cumhuriyeti'ne hayat veren anlaşmalarda Makarios ve Dr. Küçük'ün imzaları olmasına rağmen Kıbrıs Cumhuriyeti'nin ilk yöneticileri her iki toplumda birlikte yaşamaya inanmayan EOKA ve TMT'nin yeminli elemanlarıydı.
Kıbrıs Cumhuriyeti anayasal kimliğiyle sadece üç yıl yaşadı.
1963, Aralık olaylarında kimin suçlu, kimin suçsuz olduğu benim açımdan hiç önemli değil. Kıbrıslı Türklerin, Cumhuriyetteki görevlerini terk edip, getto gibi dar bölgelerde kendi yönetim çekirdeğini kurmasına güçlü olan Kıbrıs Rum tarafı izin vermeyebilirdi. Ayrılığın, Taksim'in temeli o gün atıldı.
1963'ten 1974'e kadar Rum toplumunda "Ne olacak bu Kıbrıs sorunu?" neredeyse hiç sorulmadı.
Ben K. Kaymaklılıyım (Omorphita)... 1963'te Samson öncülüğünde EOKA'cılar köyümüze saldırdı. Mandres'e göçmen gittik. Evlerimiz yakıldı yıkıldı. Çok sayıda insan öldü, kayıp oldu...
O zor dönemde kaderimizle baş başa kaldık.
Sorunuzda trajedi tarihi olarak 20 Temmuz 1974'ü gösterdiniz. Ama unutmayınız ki 15 Temmuz olmasaydı 20 Temmuz olmayacaktı.
Ben hiç bir zaman acının, hüznün, gözyaşının rövanşının benzer olmasını kabul etmem. Ama çok sayıda Kıbrıslı Türk 1974'ü, 1963'ün rövanşı olarak görüyor. Yineliyorum, ben öyle görenlerden değilim.
1963 sonrası yaşadıklarımız nedeniyle 1974 sonrası Kıbrıslı Rum kardeşlerimizin yaşadıklarını çok iyi biliyoruz.
Kıbrıslı Türklerin büyük çoğunluğu çözüm ve birlikte yaşam olana kadar 20 Temmuz'u bayram kabul edecek.
20 Temmuz Kıbrıslı Türkler açısından ne mana taşıyor? Bu sorunun yanıtı hem kolay hem de zor.
Törenler yapılsa da Kıbrıslı Türklerin 20 Temmuz coşkusu incelenmeye değerdir. 1974'e kadar yaşananlar Kıbrıslı Türklerin, Kıbrıslı Rumlara güvenini ciddi anlamda yaraladı. 1974'e kadar Kıbrıslı Türklerde Rum korkusu vardı. 20 Temmuz o korkunun bittiği, o güne kadar daha güçlü olan Rum tarafına karşı daha üstün güç elde edildiği gündür.
Ortak siyasi hedef olmaması bir yana çok farklı siyasi hedefler askeri gücü önemli hale getirmişti. Kıbrıs Türk tarafı 20 Temmuz'da Türk askerinin adaya gelişiyle normal koşullarda elde edemeyeceği güç üstünlüğünü elde etmiştir.
Keşke karşılıklı uzlaşı ile karşılıklı incitici özellik taşıyan yıl dönümü kutlamaları iptal edilse.
SORU: Kıbrıslı Türkler adanın kuzeyindeki Türk askeri varlığıyla ilgili ne düşünüyor. Barışgücü müdürler yoksa anavatanlarında işgalci midirler?
YANIT: Kıbrıslı Türkler, Türk askerinin adadaki varlığını Kıbrıslı Rumlar gibi görmüyor ve tanımlamıyor.
Türkiye adaya garantörlük haklarını kullanarak gelmiştir.
Türk askerinin adada yarattığı sonuç Kıbrıslı Türkleri en genel tanımlamasıyla memnun etmiştir.
Ancak askerin Kuzey Kıbrıs'taki varlığı sivil ve demokratik yaşam bakımından zaman zaman sıkıntı yaratmaktadır. Bu sıkıntı Denktaşlı günlere göre şimdi daha azdır.
Türk askeri 1878'de adayı İngilizlere veren Osmanlı Türklerinin torunları olarak adaya gelmedi. Türk askerinin adaya getiren 15 Temmuz darbesi ve garanti anlaşmasının verdiği haktır. O hak sınırları içinde adadaki varlığı sürüyor.
Bu noktada bazı görüşlerimi sizlerle paylaşmak isterim.
Kıbrıslı Türklerin % 98 hatta fazlası olası bir çözüm modelinde de garantör ülke uygulamasının devamından yanadır. Neden? 15 Temmuz darbesi sonrası Türkiye adaya askeri müdahale yapmamış olsaydı, ada Yunanistan'a bağlanacaktı ve büyük olasılıkla kendi insanının katleden cuntacılar Kıbrıslı Türkleri de katledecekti. Bu nedenle iyi ki garantörlük vardı.
Garantörlük Kıbrıslı Rumlara felaket getirdi.
Bir garantör ülke olarak Yunanistan, darbe yaptı... Öteki garantör ülke Türkiye adaya askeri müdahalede bulundu... Üçüncü garantör ülke İngiltere ise seyretti... Böyle bir tabloya baktığımız zaman ben de Kıbrıslı bir Rum olsam garantörlüğe karşı çıkar, istemezdim.
Günün sözü:
Anlaşılmak isteyen konuşmalı
- halil
- Main Contributor
- Posts: 8804
- Joined: Fri Mar 09, 2007 2:21 pm
- Location: nicosia
Re: Hasan Hastürer interview at Alihtia News paper .
by halil » Thu Jul 24, 2008 9:55 am
halil wrote:Daily news paper Kibris writer interview translated to English .
at first page you can find Translated one and at seconed page original one which is published at Kibris .Seconed part will be later on .
Hasan Hasturer
In a true sense we never had a ‘Unity of Objective’.
[These are my] responses to the questions asked by ‘Alithia’ concerning the events of 20 July 1974.
What do the events of 20th July 1974 mean to the Turkish Cypriots.
The response to this is both easy and difficult.
In spite of the ‘Ceremonies’, it is worth studying the 20th July Jubilations.
What was lived until 1974 had seriously damaged the trust Turkish Cypriots had for the Greek Cypriots. Until 1974, there was present – among Turkish Cypriots fear of the Greek Cypriots.. 20th July [the events of] was the ending of this fear and was the day when Turkish Cypriots gained a ‘stronger hand’ against the Greek Cypriots.
Apart from not having a joint political aim [on the contrary] very differing political aims had rendered military power important.
By the arrival of the Turkish Army in Cyprus on the 20th July they gained the military strength they could never have achieved by normal means.
Common language and understanding is one of the ‘Cyprus Problems’. We call the 20th July a ‘peace operation’. They call it ‘invasion’.
We call it TRNC/KKTC, they call it ‘illegal state’. We could provide more examples. Because of these differing expressions there are ‘risks’ involved when making ‘joint statements’.
Bearing this in mind, as the author of these lines I am taking the risk of responding to Costa Constantinou of the ‘Alithia’ [newspaper].in English.
[He] e-mailed the questions.
He stated that my response could be in Turkish. I did e-mail my responses back to him in Turkish. My thoughts were published in a ‘full page’. Today, I am trying to get a Turkish translation of what was printed in Greek.
My intentions are to share with readers these statements and presentations. This way I am able to correct errors – which may have crept in due to errors in translation.
The case may be the full text may not be published. What might be left out may be important to what I am conveying to the readers as a whole. Publication of the full text creates a ‘wholeness’.
Today and tomorrow I will respond to Alithia questions and share them with you in two parts.
Before I get to the Q and A’s I must make a point.
I use the expressions in the questions as they are. So I do not make the same mistakes they do. eg: If I did not use the word ‘invasion’, they should not use it either.
Here is part I of the Questions and Answers:
Question
20th July 1974 is a tragic day for the Greek Cypriots .We are in pain for the loss of our homes and those dear to us. O the other side we have the Turkish Cypriots, who together with the Turkish Officials are celebrating with ‘parades’. So with these in mind what does today mean to the Turkish Cypriot people?
Answer
It is necessary to have a common aim in a true sense in order to share sorrow and share joy.
Even in a worse case scenario, as a person who has always wished to ‘live together’, I have looked back at the past have seen no ‘common aim’ in the true sense.
The existence of the Turkish Cypriots goes back to the days of the conquest of Cyprus in 1571. For 437 years Greek Cypriots and Turkish Cypriots have formed the two ‘main’ groups on this island. For nearly 500 years on, what have we done [together] in order to become the owners and governors of the Island. Or have we been able to put together our political views and struggled to form a common goal? In my view the only serious joint effort was the act of joint opposition to the Catholic Venetian administration during siege of Cyprus.
Apart from examples of good neighbourliness there has been no common aim. The Lefka miners strike is one of the very few exemptions.
Under British rule Greek Cypriots began the fight for union with Greece, therefore beginning the Enosis campaign. Were the Turkish Cypriots to join in with this struggle for Enosis? EOKA was not the fight for independence it was a fight for Enosis.
In those days the leadership did not provide a healthy political aim to the Turkish Cypriot community. So the Turkish Cypriots joined in with the British in the fight against EOKA. 1955 – 1960 brought Turkish and Greek Cypriots face to face in a serious way. In spite of the signatures of Makarios and Dr Kucuk on the agreements that gave life to Cyprus Republic the administration of both communities were full of sworn elements of TMT and EOKA who were none believers in ‘living together’.
The constitutional Cyprus Republic only lived for 3 years.
It is not important from my point of view to apportion blame for the events of December 1963. The fact that the Turkish Cypriot Civil Servants left their duties and settled in narrow ghettos (enclaves) and began the formation of a nucleus of governing system could have been prevented by the numerically superior Greek Cypriots. The foundations of the separation and partition were set on that day.
From 1963 to 1974 it was as if the Greek Cypriot community never bothered to ask the question of ‘whatever is going to happen to this Cyprus problem’.
I am from Kucuk Kaimakli/ Omorphita. In 1963 under the leadership of Nicos Sampson, EOKA attacked our village. As refugees we went to Hamit Mandrez. Our homes burnt and destroyed. Many died, many went missing. In those difficult times we were left to our fate.
In your question you state that the tragedy began on 20 July 1974. But you must not forget that without the events of 15 July 1974 there would have been no 20 July 1974.
I have never accepted that any revenge for pain, sadness, tears can be comparable. But a large number of Turkish Cypriots see 1974 as revenge for 1963. I will re-iterate I am not one with this view.
From the way we lived after the events of 1963 we know very well what our Greek Cypriot brothers have gone through.
A great majority of Turkish Cypriots will till the day a solutions is found and reunification is achieved, will continue to treat 20 July as a day of celebration.
I wish by joint agreements these hurtful commemorative celebrations would be postponed/cancelled.
Question
What do TC’s think of the presence of the Turkish Army in the North of the Island are they ‘peace keepers’ or are they ‘occupying forces’ in their mother country.
Answer
The Turkish Cypriots do not see the presence of the Turkish Army in Cyprus as the same way as the Greek Cypriots do. Turkey came to the Island under the powers bestowed upon as a guarantor power.
The results created by the Turkish Army has pleased the TC population in the wider
sense but the presence of the Turkish Army has on occasions caused problems to the civil and democratic way of life. These problematic days are fewer and far between in comparison to the Denktas years. The Turkish Army did not come to Cyprus as the grandchildren of the Ottoman Turks who had given Cyprus to the British in 1878. What bought the Turkish Army was the coup on 15 July under the powers of the guarantor agreement.
With those rights their presence on the Island continues.
At this point I would like to share a few thoughts with you 98% of Turkish Cypriots or even more are keen on the continuation of guarantor powers.
Why?
If after the 15 July coup, Turkey did not intervene Cyprus would have been part of Greece and most likely that the coupist’s who were slaughtering their own people would eventually turn on the Turkish Cypriots. Because of this it was good thing that there were these guarantees.
The guarantees brought disaster to Greek Cypriots.
Greece, one of the guarantors powers organised the coup. The other guarantor, Turkey, intervened militarily. The third guarantor power England, just watched. If I was a Greek Cypriot and looked at the above scenario, I too would appose any guarantors.
The days good word if you wish to be understood, you must talk.
http://www.kibrisgazetesi.com/index.php ... /Ana_sayfa
sorry , i have done typing error at above translation . i corrected my writing . correct one is in red .
- halil
- Main Contributor
- Posts: 8804
- Joined: Fri Mar 09, 2007 2:21 pm
- Location: nicosia
by Nikitas » Thu Jul 24, 2008 10:09 am
The superficially innocuous manner in which this man talks about the events of 1974 reminds me of the Greek army officers who these days are giving interrviews on Greek TV (non state private stations). They too present the events of 1974 in innocuous terms- they were on active duty, following orders, doing their job etc etc.
No one asks the obvious question and therefore no one responds.
For example, did any ONE officer refuse to follow orders on July 15?
In a similar fashion no one on the Turkish side asks the obvious- if many GCs fought against the coup, why were ALL GCs expelled from the part of Cyprus occupied by the Turkish army? If Turkey is a guarantor of the political order of the WHOLE island why did it partition Cyprus?
These are rhetorical questions, but they do show the holes in the arguments regarding the plight of the TCs, the coup of July 15 etc. Events are portrayed in a simplistic way to justify the unjustifiable. This is the approach of this interview too.
No one asks the obvious question and therefore no one responds.
For example, did any ONE officer refuse to follow orders on July 15?
In a similar fashion no one on the Turkish side asks the obvious- if many GCs fought against the coup, why were ALL GCs expelled from the part of Cyprus occupied by the Turkish army? If Turkey is a guarantor of the political order of the WHOLE island why did it partition Cyprus?
These are rhetorical questions, but they do show the holes in the arguments regarding the plight of the TCs, the coup of July 15 etc. Events are portrayed in a simplistic way to justify the unjustifiable. This is the approach of this interview too.
- Nikitas
- Main Contributor
- Posts: 7420
- Joined: Thu Aug 09, 2007 2:49 pm
by halil » Fri Jul 25, 2008 10:27 am
here is the seconed part of the Hasan Hastürer interview .
Hasan Hasturer2
Enmity Cannot Last Forever
My response to Alithias’ questions regarding the [events of] 20 July 1974
Imagine an independent Republic with official holidays and two [different states] with there own official holidays.
Whatever their location , other countries flags, side by side with that of the Independent Republic even putting the Republics own flag in the shade.
Even worse is that it has been 48 years hence and it’s a country which has no ‘Independent’ Anthem. How would you perceive and recognise such a country.
Well, the Republic of Cyprus is such a country.
If we are to create future partnership, we have to make a break with many taboos.
Specifically are our [Greek Cypriot] brothers ready for this.
I pointed it out yesterday… A common language and common definition is one of the Cyprus problems. We call the 20th July a ‘Peace Operation’, the Greek Cypriots call it ‘Invasion’. We call it KKTC/ TRNC, the GCs call it ‘Illegal State’. Other examples will only prolong….
With these different definitions, there is a risk in giving joint statements….
I had given you the first part of my responses to Alithia yesterday. Now I will present the second part.
QUESTION: As a community, are you in favour of a bi-communal federal state or are you happy as you currently are?
ANSWER: the vast majority of Turkish Cypriots do not see the current situation as satisfactory nor sustainable.
A Cyprus with bizonal bi-communal and political equality is what is sincerely wished for. The 65% ‘YES’ vote for the Annan Plan demonstrates this.
As long as Turkish and Greek Cypriots are unable to live under one umbrella, the isle of Cyprus will be under the risk of [continuing] pain, blood and tears.
In order to govern Cyprus together first of all we must have the ability to respect each other.
The Greek Cypriots have ‘defined’ [passed judgment on] Turkish Cypriots before they even knew them.
Re you in
The Greek Cypriots never saw us as equals. Have no doubt, this perception [of theirs] – of us who have arrived on the scene from the depths of history, with no ‘personality/identity’ has a very important role in our stance.
Those who spoke in our name have ‘feasted’ [celebrated] for years and the Greek Cypriot leadership has exploited this situation.
To my Greek Cypriot friends of International renown, I have openly said this:
“In order for you to treat Turkish Cypriots as human beings, you waited to be ‘slapped’ by Turkey. Until 1974, did you, never mind treating them as equal, did you ever take them seriously? In December 1963, The Republic of Cyprus lost its constitutional identity. Turkish Cypriots were crushed under great hardship for years. Now, there is in Cyprus, many bi-communal projects and new incentives/ initiatives for closer relations, peace and a solution. Is there any example of a single event like these ever occurring between the years 1963-1974?”
Even in the most congenial circumstances the Turkish Cypriots have been perceived as one grade lower (sub-human?).
On top of this we have the 15th July Greek Coup, which in turn has led to the Turkish intervention and as a result this has prevented the Greek Cypriots from reaching healthy decisions because of emotional difficulties.
Some Greek Cypriot friends have openly declared that”15th July has been a great mistake. [to their cause]. ‘We did with our own hands, and now we pay for it’.
If there is a lack of faith for peace, lack of a solution and hesitancy in running the island together,( among Turkish and Greek Cypriots) the reason is the above.
I heard from a Turkish Cypriot, who only knew politics superficially say, “ the Greek Cypriots do not want to rule this island together with us”.
I will reiterate, the current situation is not sustainable. But for a permanent solution we must put our strengths and intentions together.
QUESTION: As a Turkish Cypriot, do you believe that we will tolerate the current Status Quo, or do you believe that we will achieve a better solution by negotiation?
ANSWER: Even though since 1974 till the present day we have arrived at the present day without any serious conflict, till a permanent agreement is reached, we have a ‘cease fire’.
The rule of a ‘cease fire’ is like holding a primed hand grenade.
It is because of this that the present situation is untenable.
We have no other choice other than having a negotiated settlement.
The lack of time has never worked for supporting the peace efforts together with a settlement.
The current Status Quo has beneficiaries on both sides of the divide. These beneficiaries are against any kind of solution.
To accept the current situation (status quo) is to give bonus to ‘injustices’.
In order to build up a future together, we must learn constructive lessons from our past.
On both sides of the divide, politics have been developed from fear and threats. It is necessary not to forget that animosity can never be everlasting and forever.
For all that has passed [in our lives] I have never seen the Greek Cypriots as my enemies. I have never read any poetry that encouraged animosity, neither have I applauded those that have recited them.
Even when defending our communal interests, I have never neglected to ‘think like a Greek Cypriot. (in order to see their point of view). Just because I have done this, I have always understood them better[than most].
Our bad luck is that, we have never been able to have political leaders and political parties who would offer us a dual community policy.
If the Cyprus problem is not rescued from the ‘grasp’ of fanatical nationalism, reaching a solution will be difficult.
QUESTION:. Do the Turkish Cypriot youth have any objective views with the young (patriotic?) Greek Cypriots? What are your children’s view of 20th July 1974?
ANSWER: Turkish Cypriot youth have no ill feeling towards their brothers in the south. I can assure you of this. The only thing is that they are not in a position to get together to work for our future.
They see themselves as the young partners of a common nation.
Even if our religion, language, national roots are different, if they get together on a Cypriotness foundation, these youngsters will amalgamate even more.
My children see 20th July 1974, as an important Historical event .More than the political issues and results they are more interested in the military aspects.
QUESTION: Will we be able to succeed in creating a new future without the mother nations, Greece and Turkey?
ANSWER: Cyprus is our ‘Mother Country’. When we say this, Rauf Denktash and people who think like him, react and say, ”our Mother Country is Turkey”. Then we add, “Cyprus is our Mother Country” and “Turkey is our ‘ancestral’ country”.
If we could succeed in living together - in harmony, without any quarrel, we would not need any protection from Turkey, Greece or any other country.
To create a ‘nation’ of Cypriots is an Utopian ideal. For this, we need to raise the value of Cypriot ness, and if we all embrace this ideal , we will be able to find a solution and common future without the need of [foreign] intervention and protection.
The aim of The Constitution of 1960 was to keep the Cypriots under the wings of Turkey and Greece.
Imagine an independent Republic that has official (national?) holidays different from two (different) nations [holidays].
Where ever their location, flags of two different nations, flying side by side with that Independent Republic; even putting the Republics flag in the shade.
How can you perceive, how can you recognise a nation that for the last 48 years (since the creation of the Republic) has not its own Independent Anthem?.
Well, the Republic of Cyprus is such a nation.
If we are going to create a joint future together, we must be prepared to brake a few taboo’s. Specifically, are our Greek Cypriot brothers prepared for this?.
QUESTION: Will there be a permanent solution in 2008?
ANSWER: For a permanent solution to take place in Cyprus in 2008, we need the touch of the worlds greatest ‘magical power’.
Turkish Theatre has a famous play; its called ‘Hurmus of the seven husbands’…..Cyprus is in a more difficult situation than Hurmus is. Every country that has attempted to help find a solution to Aphrodite’s island Cyprus, has become one of the ‘husbands of Cyprus’. If Cyprus was merely a simple family consisting of a husband and a wife, our job would have been simpler.
If and when the Turkish and Greek Cypriots come to an agreement, the first question people will ask is, “will Turkey and Greece” sign the bottom line?.
Add to these, Great Britain, USA and other nations interests, then the difficulties of a solution for Cyprus will become more obvious.
Without giving up, if we can learn positive lessons from what has happened, if we can put our rights forward (?), if not in 2008, we can go to a referendum in 2009.
Wisdom of the day:
Taboos are greatest hurdle against a solution
Hasan Hasturer2
Enmity Cannot Last Forever
My response to Alithias’ questions regarding the [events of] 20 July 1974
Imagine an independent Republic with official holidays and two [different states] with there own official holidays.
Whatever their location , other countries flags, side by side with that of the Independent Republic even putting the Republics own flag in the shade.
Even worse is that it has been 48 years hence and it’s a country which has no ‘Independent’ Anthem. How would you perceive and recognise such a country.
Well, the Republic of Cyprus is such a country.
If we are to create future partnership, we have to make a break with many taboos.
Specifically are our [Greek Cypriot] brothers ready for this.
I pointed it out yesterday… A common language and common definition is one of the Cyprus problems. We call the 20th July a ‘Peace Operation’, the Greek Cypriots call it ‘Invasion’. We call it KKTC/ TRNC, the GCs call it ‘Illegal State’. Other examples will only prolong….
With these different definitions, there is a risk in giving joint statements….
I had given you the first part of my responses to Alithia yesterday. Now I will present the second part.
QUESTION: As a community, are you in favour of a bi-communal federal state or are you happy as you currently are?
ANSWER: the vast majority of Turkish Cypriots do not see the current situation as satisfactory nor sustainable.
A Cyprus with bizonal bi-communal and political equality is what is sincerely wished for. The 65% ‘YES’ vote for the Annan Plan demonstrates this.
As long as Turkish and Greek Cypriots are unable to live under one umbrella, the isle of Cyprus will be under the risk of [continuing] pain, blood and tears.
In order to govern Cyprus together first of all we must have the ability to respect each other.
The Greek Cypriots have ‘defined’ [passed judgment on] Turkish Cypriots before they even knew them.
Re you in
The Greek Cypriots never saw us as equals. Have no doubt, this perception [of theirs] – of us who have arrived on the scene from the depths of history, with no ‘personality/identity’ has a very important role in our stance.
Those who spoke in our name have ‘feasted’ [celebrated] for years and the Greek Cypriot leadership has exploited this situation.
To my Greek Cypriot friends of International renown, I have openly said this:
“In order for you to treat Turkish Cypriots as human beings, you waited to be ‘slapped’ by Turkey. Until 1974, did you, never mind treating them as equal, did you ever take them seriously? In December 1963, The Republic of Cyprus lost its constitutional identity. Turkish Cypriots were crushed under great hardship for years. Now, there is in Cyprus, many bi-communal projects and new incentives/ initiatives for closer relations, peace and a solution. Is there any example of a single event like these ever occurring between the years 1963-1974?”
Even in the most congenial circumstances the Turkish Cypriots have been perceived as one grade lower (sub-human?).
On top of this we have the 15th July Greek Coup, which in turn has led to the Turkish intervention and as a result this has prevented the Greek Cypriots from reaching healthy decisions because of emotional difficulties.
Some Greek Cypriot friends have openly declared that”15th July has been a great mistake. [to their cause]. ‘We did with our own hands, and now we pay for it’.
If there is a lack of faith for peace, lack of a solution and hesitancy in running the island together,( among Turkish and Greek Cypriots) the reason is the above.
I heard from a Turkish Cypriot, who only knew politics superficially say, “ the Greek Cypriots do not want to rule this island together with us”.
I will reiterate, the current situation is not sustainable. But for a permanent solution we must put our strengths and intentions together.
QUESTION: As a Turkish Cypriot, do you believe that we will tolerate the current Status Quo, or do you believe that we will achieve a better solution by negotiation?
ANSWER: Even though since 1974 till the present day we have arrived at the present day without any serious conflict, till a permanent agreement is reached, we have a ‘cease fire’.
The rule of a ‘cease fire’ is like holding a primed hand grenade.
It is because of this that the present situation is untenable.
We have no other choice other than having a negotiated settlement.
The lack of time has never worked for supporting the peace efforts together with a settlement.
The current Status Quo has beneficiaries on both sides of the divide. These beneficiaries are against any kind of solution.
To accept the current situation (status quo) is to give bonus to ‘injustices’.
In order to build up a future together, we must learn constructive lessons from our past.
On both sides of the divide, politics have been developed from fear and threats. It is necessary not to forget that animosity can never be everlasting and forever.
For all that has passed [in our lives] I have never seen the Greek Cypriots as my enemies. I have never read any poetry that encouraged animosity, neither have I applauded those that have recited them.
Even when defending our communal interests, I have never neglected to ‘think like a Greek Cypriot. (in order to see their point of view). Just because I have done this, I have always understood them better[than most].
Our bad luck is that, we have never been able to have political leaders and political parties who would offer us a dual community policy.
If the Cyprus problem is not rescued from the ‘grasp’ of fanatical nationalism, reaching a solution will be difficult.
QUESTION:. Do the Turkish Cypriot youth have any objective views with the young (patriotic?) Greek Cypriots? What are your children’s view of 20th July 1974?
ANSWER: Turkish Cypriot youth have no ill feeling towards their brothers in the south. I can assure you of this. The only thing is that they are not in a position to get together to work for our future.
They see themselves as the young partners of a common nation.
Even if our religion, language, national roots are different, if they get together on a Cypriotness foundation, these youngsters will amalgamate even more.
My children see 20th July 1974, as an important Historical event .More than the political issues and results they are more interested in the military aspects.
QUESTION: Will we be able to succeed in creating a new future without the mother nations, Greece and Turkey?
ANSWER: Cyprus is our ‘Mother Country’. When we say this, Rauf Denktash and people who think like him, react and say, ”our Mother Country is Turkey”. Then we add, “Cyprus is our Mother Country” and “Turkey is our ‘ancestral’ country”.
If we could succeed in living together - in harmony, without any quarrel, we would not need any protection from Turkey, Greece or any other country.
To create a ‘nation’ of Cypriots is an Utopian ideal. For this, we need to raise the value of Cypriot ness, and if we all embrace this ideal , we will be able to find a solution and common future without the need of [foreign] intervention and protection.
The aim of The Constitution of 1960 was to keep the Cypriots under the wings of Turkey and Greece.
Imagine an independent Republic that has official (national?) holidays different from two (different) nations [holidays].
Where ever their location, flags of two different nations, flying side by side with that Independent Republic; even putting the Republics flag in the shade.
How can you perceive, how can you recognise a nation that for the last 48 years (since the creation of the Republic) has not its own Independent Anthem?.
Well, the Republic of Cyprus is such a nation.
If we are going to create a joint future together, we must be prepared to brake a few taboo’s. Specifically, are our Greek Cypriot brothers prepared for this?.
QUESTION: Will there be a permanent solution in 2008?
ANSWER: For a permanent solution to take place in Cyprus in 2008, we need the touch of the worlds greatest ‘magical power’.
Turkish Theatre has a famous play; its called ‘Hurmus of the seven husbands’…..Cyprus is in a more difficult situation than Hurmus is. Every country that has attempted to help find a solution to Aphrodite’s island Cyprus, has become one of the ‘husbands of Cyprus’. If Cyprus was merely a simple family consisting of a husband and a wife, our job would have been simpler.
If and when the Turkish and Greek Cypriots come to an agreement, the first question people will ask is, “will Turkey and Greece” sign the bottom line?.
Add to these, Great Britain, USA and other nations interests, then the difficulties of a solution for Cyprus will become more obvious.
Without giving up, if we can learn positive lessons from what has happened, if we can put our rights forward (?), if not in 2008, we can go to a referendum in 2009.
Wisdom of the day:
Taboos are greatest hurdle against a solution
- halil
- Main Contributor
- Posts: 8804
- Joined: Fri Mar 09, 2007 2:21 pm
- Location: nicosia
by halil » Fri Jul 25, 2008 10:34 am
And here is the Turkish version of the seconed one .
I paste it from daily Kibris . İf there is a mistake by translation .
Alithia'nın 20 Temmuz 1974'le ilgili sorularını yanıtlarken neler söyledim (2)
Bir bağımsız cumhuriyet düşünün ki resmi tatil günleri başka iki devletin resmi tatil günleri olsun.
Konumları ne olursa olsun başka iki ülkenin bayrakları, o bağımsız cumhuriyetinin bayrağıyla birlikte dalgalansın. Hatta o bağımsız cumhuriyetin bayrağı gölgede kalsın.
Dahası kuruluşunun üzerinden 48 yıl geçmiş olmasına rağmen bağımsızlık marşı olmayan bir ülke, bir devlet, bir cumhuriyeti nasıl algılar, nasıl tanımlarsınız?
İşte Kıbrıs Cumhuriyeti böyle bir cumhuriyet.
Eğer ortak bir gelecek kuracaksan pek çok tabuları yıkmayı göze almamız gerekir. Özellikle Rum kardeşlerimiz buna hazır mı?
Dün de vurguladım... Ortak dil, ortak tanımlama Kıbrıs'ın sorunlarından biridir. Biz 20 Temmuz'a Barış Harakatı deriz, Rumlar, işgal... Biz KKTC deriz onlar "sahte devlet"... Örnekleri daha da uzatmak olası... Bu farklı tanımlamalar nedeniyle karşılıklı verilen demeçlerin riski var... Bu satırları yazarı olarak bu riski bile bile Güney Kıbrıs'ta yayımlanan Alithia gazetesinden Kosta Kostantinou'nun sorularını yanıtladım.
Bu tür demeç ve sunuşlarımı köşemden okurlarla paylaşma ilkem var. Böylece tercümeden kaynaklanan hataları düzeltmiş de oluyorum. Bir de söyleşinin tümü yayımlanmamış olabilir. Yayın dışında kalan bölümler bütünlüklü söylediklerim bakımından önemlidir. Söylediklerimin tümünü yayımlamam bu bakımdan da tamamlayıcı olur.
Alithia gazetesinin sorularına verdiğim yanıtların ilk bölümünü dün sizlerle paylaşmıştım. Bugün de geriye kalan bölümünü köşeme alıyorum:
SORU: Toplum olarak iki bölgeli federal devlet için uzlaşı istiyor musunuz, yoksa şu anki durumdan memnun musunuz?
YANIT: Kıbrıslı Türklerin ezici çoğunluğu mevcut durumu tatminkar ve sürdürülebilir bir durum olarak görmüyor.
İki bölgeli, iki toplumlu, siyasi eşitliğe dayalı birleşik bir Kıbrıs samimi olarak istenendir. Annan Planı'na %65 EVET diyerek bu gösterilmiştir.
Kıbrıslı Türkler ve Kıbrıslı Rumlar ortak bir çatı altında yaşamayı başaramadığı sürece Kıbrıs adası acı, kan ve gözyaşı riski altında olacaktır.
Kıbrıs'ı birlikte yönetmek için öncelikle karşılıklı samimi saygıya sahip olmamız gerekir.
Rumlar, Kıbrıslı Türkleri tanımadan tanımladı.
Rumlar, bizi kendileriyle eşit görmedi. Hiç kuşku yok bu eğilimlerinde bizim tarihin derinliklerinden gelen kişiliksiz duruşumuzun önemli payı var.
Bizim adımıza konuşanlar yıllarca zafiyet gösterdi, Rum tarafının liderliği de bunu istismar etti.
Uluslararası kimliği olan pek çok toplantıda Rum arkadaşlara açık bir şekilde şunu söyledim:
"Sizler Kıbrıs Türkü'ne adam muamelesi yapmak için Türkiye'nin tokadını beklediniz. 1974'e kadar Kıbrıs Türkünü adanın geleceğinde eşitliği boş verin ciddi bir taraf olarak gördünüz mü? 1963 Aralık ayında Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasal kimliğini kaybetti. Kıbrıslı Türkler çok zor koşullar altında yıllarca ezildi. Şimdi Kıbrıs'ta yeniden yakınlaşma barış ve çözüm için çok sayıda iki toplumlu proje var. 1963-1974 arası bir tek benzer örnek oldu mu?"
Özetlediğim bu anlayış Rum toplumunda yukarıdan aşağıya aktı. En samimi ortamlarda bile Kıbrıs Türk insanı bir basamak aşağıda algılandı.
Bunun üstüne bir de 15 Temmuz Yunan Darbesi'nin Türkiye'nin müdahalesine neden olup bugünlere gelinmesi Rumların sağlıklı karar vermesine duygusal zorluk çıkarıyor.
Bazı Rum arkadaşlar açık açık söylüyor: "15 Temmuz kendi dünyamızda büyük hata. Elimizle yaptık boynumuzla çekiyoruz."
Kıbrıs Türk ve Rum toplumlarında barış, çözüm ve adayı birlikte yönetme konusunda içten bir inanç eksikliği varsa bunun nedeni budur.
Siyaseti çok yüzeysel bilen sıradan bir Kıbrıslı Türk'ten şunu çok rahat duyarsınız: "Rumlar bu adayı bizimle birlikte idare etmek istemez."
Yineliyorum mevcut durum sürdürülebilir değildir. Ama kalıcı çözüm için güçlerimizi, niyetlerimizi birleştirmemiz gerekir.
SORU: Bir Kıbrıslı Türk olarak mevcut statükoyu tolere edebileceğimize mi, yoksa uzlaşıyla daha iyi bir çözüm bulacağımıza mı inanıyorsun?
YANIT: Mevcut duruma, 1974'ten bu güne sıcak çatışmasız gelmiş olsak da kalıcı anlaşma yapılana kadar adada ateş kes koşulları vardır.
Ateş kes koşulları pimi çekilmiş el bombasını elimizde tutmaya benzer.
Bu nedenle mevcut durum sürdürülebilir olamaz.
Uzlaşı ile daha iyi bir çözüme ulaşmayı başarmanın dışında bir seçeneğimiz olamaz.
Zaman Kıbrıs adasından barış ve çözümü destek verme yönünde çalışmadı.
Status quo, adanın hem kuzeyinde hem de güneyinde çıkar grupları yarattı. Çıkar grupları çözümün karşısındadır.
Mevcut durumu kabul etmek adaletsizliğe prim vermektir.
Yaşadıklarımızdan yapıcı dersler çıkarıp, ortak bir geleceği birlikte inşa etmeliyiz.
Kıbrıs'ın iki yakasında korku ve tehdit üzerine politikalar bina edildi. Hiç unutmamak gerekir ki DÜŞMANLIK EZELİ VE EBEDİ OLAMAZ...
Bunca yaşanmışlığa rağmen hiç bir zaman Kıbrıslı Rumları düşman görmedim. Hiç bir zaman düşmanlığı besleyen şiir okumadım, okuyanları da alkışlamadım...
Kendi toplumsal çıkarlarımızı savunurken bile, Kıbrıslı Rum gibi düşünmeyi de ihmal etmedim. Bunu yaptığım için Rum tarafını daha iyi anladım.
Bizim talihsizliğimiz bu güne kadar iki toplumlu siyaset üreten siyasi parti ve siyasi liderlere sahip olamayışımızdır.
Kıbrıs sorunu fanatik milliyetçiliğin kıskacından kurtulmazsa çözüm zor olur.
SORU: Kıbrıs Türk gençleriyle ilgili bir soru sormak istiyorum. Kıbrıslı Türk gençlerin, güneydeki genç yurtseverlerle ilgili objektif görüşleri var mı? Çocuklarının 20 Temmuz 1974'le ilgili görüşleri nedir?
YANIT: Kıbrıs Türk gençliği güneydeki kardeşleri için kötü düşünce beslemiyor. Bunu çok net olarak söyleyebilirim. Ancak birlikte geleceğimizi inşa edecek düzeyde yakın işbirliği içinde değiller.
Kendilerini ortak vatanın gençleri olarak görmüyorlar.
Dinimiz, dilimiz, ulusal kökenimiz farklı olsa bile Kıbrıslılık zemininde ortak buluşma başarılsa gençler daha fazla kaynaşacak.
Çocuklarım 20 Temmuz 1974'ü Kıbrıs'ın yakın geçmişinden önemli bir tarih olarak görüyorlar. Siyasi yanı ve sonuçlarından çok savaş anıları onlar için ilginç.
SORU: "Anavatanlar" Yunanistan ve Türkiye olmaksızın, birlikte daha iyi bir gelecek başarabilir miyiz?
YANIT: Kıbrıs bizlerin ana vatanıdır. Bizler bunu söylediğimiz zaman Rauf Denktaş ve onun gibi düşünenler tepki koyup "Anavatanımız Türkiye'dir" derler. Hemen eklerimiz, "Kıbrıs, anavatanımız, Türkiye, ata vatanımızdır".
Eğer adada, çatışmadan, birlikte yaşamayı başarabilmiş olsak ne Türkiye, ne Yunanistan ne de bir başka ülkenin sürekli korumasına ihtiyacımız olmaz.
Kıbrıslı diye bir ulus yaratma hedefi ütopyadır. Ancak Kıbrıslılığı çok yüksek ve hepimizin sahiplendiği ortak bir değer haline getirirsek müdahalesiz, korumaya ihtiyacı olmayan bir çözüm ve ortak bir gelecek kurabiliriz.
1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası, Kıbrıslıları Türkiye ve Yunanistan'ın kanatları altında tutmayı amaçlıyordu.
Bir bağımsız cumhuriyet düşünün ki resmi tatil günleri başka iki devletin resmi tatil günleri olsun.
Konumları ne olursa olsun başka iki ülkenin bayrakları, o bağımsız cumhuriyetinin bayrağıyla birlikte dalgalansın. Hatta o bağımsız cumhuriyetin bayrağı gölgede kalsın.
Dahası kuruluşunun üzerinden 48 yıl geçmiş olmasına rağmen bağımsızlık marşı olmayan bir ülke, bir devlet, bir cumhuriyeti nasıl algılar, nasıl tanımlarsınız?
İşte Kıbrıs Cumhuriyeti böyle bir cumhuriyet.
Eğer ortak bir gelecek kuracaksan pek çok tabuları yıkmayı göze almamız gerekir. Özellikle Rum kardeşlerimiz buna hazır mı?
SORU: 2008'de kalıcı bir çözüm olabilir mi?
YANIT: Kıbrıs sorununun 2008'de kalıcı çözüme ulaşması için dünyanın en büyük sihirli gücünün Kıbrıs'a dokunması gerekir.
Türk tiyatrosundan ünlü bir oyun var ismi Yedi Kocalı Hürmüs... Kıbrıs, yedi kocalı Hürmüs'ten daha zor durumdadır. Kıbrıs sorununun çözümüne katkı koymak için yaklaşan her ülke Afrodit'in adası Kıbrıs'ın kocalarından biri oldu. Eğer Kıbrıs, kadın ve erkek bir çiftten oluşan aile olsa işimiz daha kolay olurdu.
Kıbrıslı Türklerle, Kıbrıslı Rumlar anlaşsak, hemen akla gelecek soru şu, "Türkiye ve Yunanistan bu anlaşmayı imzalar mı?"
Bunların yanına İngiltere, ABD ve öteki ülkelerin çıkarlarını da katarsanız Kıbrıs'ta çözümün zorluğu ortaya çıkar.
Yine de pes etmeden, yaşadıklarımızdan olumlu dersler çıkarır ve de çözüm yolunda hak önceliğimiz kullanırsak 2008'de olmasa da 2009'da yeni bir anlaşmayı referandumda oylayabiliriz.
Günün sözü:
Tabular değişimin önünde engeldir
I paste it from daily Kibris . İf there is a mistake by translation .
Alithia'nın 20 Temmuz 1974'le ilgili sorularını yanıtlarken neler söyledim (2)
Bir bağımsız cumhuriyet düşünün ki resmi tatil günleri başka iki devletin resmi tatil günleri olsun.
Konumları ne olursa olsun başka iki ülkenin bayrakları, o bağımsız cumhuriyetinin bayrağıyla birlikte dalgalansın. Hatta o bağımsız cumhuriyetin bayrağı gölgede kalsın.
Dahası kuruluşunun üzerinden 48 yıl geçmiş olmasına rağmen bağımsızlık marşı olmayan bir ülke, bir devlet, bir cumhuriyeti nasıl algılar, nasıl tanımlarsınız?
İşte Kıbrıs Cumhuriyeti böyle bir cumhuriyet.
Eğer ortak bir gelecek kuracaksan pek çok tabuları yıkmayı göze almamız gerekir. Özellikle Rum kardeşlerimiz buna hazır mı?
Dün de vurguladım... Ortak dil, ortak tanımlama Kıbrıs'ın sorunlarından biridir. Biz 20 Temmuz'a Barış Harakatı deriz, Rumlar, işgal... Biz KKTC deriz onlar "sahte devlet"... Örnekleri daha da uzatmak olası... Bu farklı tanımlamalar nedeniyle karşılıklı verilen demeçlerin riski var... Bu satırları yazarı olarak bu riski bile bile Güney Kıbrıs'ta yayımlanan Alithia gazetesinden Kosta Kostantinou'nun sorularını yanıtladım.
Bu tür demeç ve sunuşlarımı köşemden okurlarla paylaşma ilkem var. Böylece tercümeden kaynaklanan hataları düzeltmiş de oluyorum. Bir de söyleşinin tümü yayımlanmamış olabilir. Yayın dışında kalan bölümler bütünlüklü söylediklerim bakımından önemlidir. Söylediklerimin tümünü yayımlamam bu bakımdan da tamamlayıcı olur.
Alithia gazetesinin sorularına verdiğim yanıtların ilk bölümünü dün sizlerle paylaşmıştım. Bugün de geriye kalan bölümünü köşeme alıyorum:
SORU: Toplum olarak iki bölgeli federal devlet için uzlaşı istiyor musunuz, yoksa şu anki durumdan memnun musunuz?
YANIT: Kıbrıslı Türklerin ezici çoğunluğu mevcut durumu tatminkar ve sürdürülebilir bir durum olarak görmüyor.
İki bölgeli, iki toplumlu, siyasi eşitliğe dayalı birleşik bir Kıbrıs samimi olarak istenendir. Annan Planı'na %65 EVET diyerek bu gösterilmiştir.
Kıbrıslı Türkler ve Kıbrıslı Rumlar ortak bir çatı altında yaşamayı başaramadığı sürece Kıbrıs adası acı, kan ve gözyaşı riski altında olacaktır.
Kıbrıs'ı birlikte yönetmek için öncelikle karşılıklı samimi saygıya sahip olmamız gerekir.
Rumlar, Kıbrıslı Türkleri tanımadan tanımladı.
Rumlar, bizi kendileriyle eşit görmedi. Hiç kuşku yok bu eğilimlerinde bizim tarihin derinliklerinden gelen kişiliksiz duruşumuzun önemli payı var.
Bizim adımıza konuşanlar yıllarca zafiyet gösterdi, Rum tarafının liderliği de bunu istismar etti.
Uluslararası kimliği olan pek çok toplantıda Rum arkadaşlara açık bir şekilde şunu söyledim:
"Sizler Kıbrıs Türkü'ne adam muamelesi yapmak için Türkiye'nin tokadını beklediniz. 1974'e kadar Kıbrıs Türkünü adanın geleceğinde eşitliği boş verin ciddi bir taraf olarak gördünüz mü? 1963 Aralık ayında Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasal kimliğini kaybetti. Kıbrıslı Türkler çok zor koşullar altında yıllarca ezildi. Şimdi Kıbrıs'ta yeniden yakınlaşma barış ve çözüm için çok sayıda iki toplumlu proje var. 1963-1974 arası bir tek benzer örnek oldu mu?"
Özetlediğim bu anlayış Rum toplumunda yukarıdan aşağıya aktı. En samimi ortamlarda bile Kıbrıs Türk insanı bir basamak aşağıda algılandı.
Bunun üstüne bir de 15 Temmuz Yunan Darbesi'nin Türkiye'nin müdahalesine neden olup bugünlere gelinmesi Rumların sağlıklı karar vermesine duygusal zorluk çıkarıyor.
Bazı Rum arkadaşlar açık açık söylüyor: "15 Temmuz kendi dünyamızda büyük hata. Elimizle yaptık boynumuzla çekiyoruz."
Kıbrıs Türk ve Rum toplumlarında barış, çözüm ve adayı birlikte yönetme konusunda içten bir inanç eksikliği varsa bunun nedeni budur.
Siyaseti çok yüzeysel bilen sıradan bir Kıbrıslı Türk'ten şunu çok rahat duyarsınız: "Rumlar bu adayı bizimle birlikte idare etmek istemez."
Yineliyorum mevcut durum sürdürülebilir değildir. Ama kalıcı çözüm için güçlerimizi, niyetlerimizi birleştirmemiz gerekir.
SORU: Bir Kıbrıslı Türk olarak mevcut statükoyu tolere edebileceğimize mi, yoksa uzlaşıyla daha iyi bir çözüm bulacağımıza mı inanıyorsun?
YANIT: Mevcut duruma, 1974'ten bu güne sıcak çatışmasız gelmiş olsak da kalıcı anlaşma yapılana kadar adada ateş kes koşulları vardır.
Ateş kes koşulları pimi çekilmiş el bombasını elimizde tutmaya benzer.
Bu nedenle mevcut durum sürdürülebilir olamaz.
Uzlaşı ile daha iyi bir çözüme ulaşmayı başarmanın dışında bir seçeneğimiz olamaz.
Zaman Kıbrıs adasından barış ve çözümü destek verme yönünde çalışmadı.
Status quo, adanın hem kuzeyinde hem de güneyinde çıkar grupları yarattı. Çıkar grupları çözümün karşısındadır.
Mevcut durumu kabul etmek adaletsizliğe prim vermektir.
Yaşadıklarımızdan yapıcı dersler çıkarıp, ortak bir geleceği birlikte inşa etmeliyiz.
Kıbrıs'ın iki yakasında korku ve tehdit üzerine politikalar bina edildi. Hiç unutmamak gerekir ki DÜŞMANLIK EZELİ VE EBEDİ OLAMAZ...
Bunca yaşanmışlığa rağmen hiç bir zaman Kıbrıslı Rumları düşman görmedim. Hiç bir zaman düşmanlığı besleyen şiir okumadım, okuyanları da alkışlamadım...
Kendi toplumsal çıkarlarımızı savunurken bile, Kıbrıslı Rum gibi düşünmeyi de ihmal etmedim. Bunu yaptığım için Rum tarafını daha iyi anladım.
Bizim talihsizliğimiz bu güne kadar iki toplumlu siyaset üreten siyasi parti ve siyasi liderlere sahip olamayışımızdır.
Kıbrıs sorunu fanatik milliyetçiliğin kıskacından kurtulmazsa çözüm zor olur.
SORU: Kıbrıs Türk gençleriyle ilgili bir soru sormak istiyorum. Kıbrıslı Türk gençlerin, güneydeki genç yurtseverlerle ilgili objektif görüşleri var mı? Çocuklarının 20 Temmuz 1974'le ilgili görüşleri nedir?
YANIT: Kıbrıs Türk gençliği güneydeki kardeşleri için kötü düşünce beslemiyor. Bunu çok net olarak söyleyebilirim. Ancak birlikte geleceğimizi inşa edecek düzeyde yakın işbirliği içinde değiller.
Kendilerini ortak vatanın gençleri olarak görmüyorlar.
Dinimiz, dilimiz, ulusal kökenimiz farklı olsa bile Kıbrıslılık zemininde ortak buluşma başarılsa gençler daha fazla kaynaşacak.
Çocuklarım 20 Temmuz 1974'ü Kıbrıs'ın yakın geçmişinden önemli bir tarih olarak görüyorlar. Siyasi yanı ve sonuçlarından çok savaş anıları onlar için ilginç.
SORU: "Anavatanlar" Yunanistan ve Türkiye olmaksızın, birlikte daha iyi bir gelecek başarabilir miyiz?
YANIT: Kıbrıs bizlerin ana vatanıdır. Bizler bunu söylediğimiz zaman Rauf Denktaş ve onun gibi düşünenler tepki koyup "Anavatanımız Türkiye'dir" derler. Hemen eklerimiz, "Kıbrıs, anavatanımız, Türkiye, ata vatanımızdır".
Eğer adada, çatışmadan, birlikte yaşamayı başarabilmiş olsak ne Türkiye, ne Yunanistan ne de bir başka ülkenin sürekli korumasına ihtiyacımız olmaz.
Kıbrıslı diye bir ulus yaratma hedefi ütopyadır. Ancak Kıbrıslılığı çok yüksek ve hepimizin sahiplendiği ortak bir değer haline getirirsek müdahalesiz, korumaya ihtiyacı olmayan bir çözüm ve ortak bir gelecek kurabiliriz.
1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası, Kıbrıslıları Türkiye ve Yunanistan'ın kanatları altında tutmayı amaçlıyordu.
Bir bağımsız cumhuriyet düşünün ki resmi tatil günleri başka iki devletin resmi tatil günleri olsun.
Konumları ne olursa olsun başka iki ülkenin bayrakları, o bağımsız cumhuriyetinin bayrağıyla birlikte dalgalansın. Hatta o bağımsız cumhuriyetin bayrağı gölgede kalsın.
Dahası kuruluşunun üzerinden 48 yıl geçmiş olmasına rağmen bağımsızlık marşı olmayan bir ülke, bir devlet, bir cumhuriyeti nasıl algılar, nasıl tanımlarsınız?
İşte Kıbrıs Cumhuriyeti böyle bir cumhuriyet.
Eğer ortak bir gelecek kuracaksan pek çok tabuları yıkmayı göze almamız gerekir. Özellikle Rum kardeşlerimiz buna hazır mı?
SORU: 2008'de kalıcı bir çözüm olabilir mi?
YANIT: Kıbrıs sorununun 2008'de kalıcı çözüme ulaşması için dünyanın en büyük sihirli gücünün Kıbrıs'a dokunması gerekir.
Türk tiyatrosundan ünlü bir oyun var ismi Yedi Kocalı Hürmüs... Kıbrıs, yedi kocalı Hürmüs'ten daha zor durumdadır. Kıbrıs sorununun çözümüne katkı koymak için yaklaşan her ülke Afrodit'in adası Kıbrıs'ın kocalarından biri oldu. Eğer Kıbrıs, kadın ve erkek bir çiftten oluşan aile olsa işimiz daha kolay olurdu.
Kıbrıslı Türklerle, Kıbrıslı Rumlar anlaşsak, hemen akla gelecek soru şu, "Türkiye ve Yunanistan bu anlaşmayı imzalar mı?"
Bunların yanına İngiltere, ABD ve öteki ülkelerin çıkarlarını da katarsanız Kıbrıs'ta çözümün zorluğu ortaya çıkar.
Yine de pes etmeden, yaşadıklarımızdan olumlu dersler çıkarır ve de çözüm yolunda hak önceliğimiz kullanırsak 2008'de olmasa da 2009'da yeni bir anlaşmayı referandumda oylayabiliriz.
Günün sözü:
Tabular değişimin önünde engeldir
- halil
- Main Contributor
- Posts: 8804
- Joined: Fri Mar 09, 2007 2:21 pm
- Location: nicosia
6 posts
• Page 1 of 1
Who is online
Users browsing this forum: No registered users and 1 guest
© 2002 - 2015 Cyprus-Forum.com
